Los człowieka jest jak liści koleje, co bez po­wodu nic się w nim nie dzieje, wiosną zielo­ne, pośród śpiewu ptaków nadzieją napawające, la­tem pełne wi­goru i sił do działania niczym dwa zające, Je­sienią w różno­bar­wną pa­letę ozdobione, zaś późną zes­chłe i cho­robą obarczone, zimą życia z mi­nuty na mi­nutę kończące kres swe­go żywota, gdzie po je­go na­dejściu nas­ta­je wspom­nień pogoda... Odpowiedz