Jed­nak cza­sem, tak cichaczem, z uwiel­bieniem staję wciąż, przy rodzin­nym sto­le. No i przyszła mroźna zi­ma, rzeczy­wiście moc­no trzy­ma. Lecz ja mam i na nią sposób. Cza­sem wolę już nie wal­czyć, tyl­ko usnąć przy ko­min­ku, sta­rej zi­mie ut­rzeć no­sa! Odpowiedz

Po­wie­dzieć Ci o mo­jej przyszłości ? sa­ma jej nie widzę, tak dla jas­ności. Dla mo­jej ma­my skończy się za dwa la­ta kiedy wyjdę z do­mu i nie będę chciała wra­cać Odpowiedz