Na mean­dry wspom­nień wypływają po­toki se­kund, które do nas na­leżały i te, które na­leżały do Ciebie, i do mnie. Ich kształt jest co naj­mniej za­wiły, w pew­nych chwi­lach zda­je się, że emoc­ji było naz­byt wiele, gdyż wy­pełniały ko­ryto rzeki po brze­gi, wy­lewając się po­za i użyźniając czas Odpowiedz