wiosną pachnieć będę rosą w źdźble tra­wy od­najdę blas­ki i po­ran­ki zbierać będę w zacho­dach słońca lecz póki co nie ma w śnieżyn­kach piękna a je­dynie niepew­ność - ach! cze­kam - księżyc za­marznięty drży wbrew wszel­kiej lo­gice je­go światło skryły kry a wiosną znów zrzucę ko­kon zmo­tyleję bar­wa­mi a sny zak­witną marzeń tęcza­mi Odpowiedz