Krystyna Siesicka Ludzie są jak wiatr. Jed­ni lek­ko prze­lecą przez życie i nic po nich nie zos­ta­je, drudzy dmą jak wichry, więc zos­tają po nich ser­ca złama­ne, jak ja­kieś drze­wa po hu­raga­nie. A in­ni wieją jak trze­ba. Ty­le, żeby wszys­tko na czas mogło kwitnąć i owo­cować. I po tych zos­ta­je piękno nasze­go świata... /z netu/ Odpowiedz

Taki już los ludzkich rodów, jak losy nietrwałych liści. Jedne na ziemię wiatr zrzuca liście, a inne wydaje rozkwitający las, kiedy zbliża się pora wiosenna. Odpowiedz

Wiosenne oczarowanie... Odpowiedz

Każda pora roku jest pełna radości, Lecz wiosna bywa ostoją w miłości."..więc ...nie straćmy tego dnia bo on się nam nie powtórzy!!!" Odpowiedz