Sierpień ma to do siebie , że słonko już niżej na niebie, że prawie skończono żniwa, że ciutek dnia, co dnia ubywa. I trawa już nie tak zielona, bo zieleń jest słońcem zmęczona... Rozdzwoniły się polne dzwonki na skraju lasu i łąki. Rozdzwoniły się nie bez racji, bo dzwonią na koniec wakacji. Do wtóru stuk - puka im dzięcioł. Echo po lesie się niesie i opowiada dzieciom: - Hop, hooop! Już zbliża się jesień... Autor - Jacek Chuślewicz Odpowiedz

Niech Maryja ciągle zasiewa, jako kwiaty, woń coraz to nowych cnót na polu twej duszy, a także położy swą matczyną dłoń na głowie. Odpowiedz