Każde z nas na drugim brzegu, ten swój kamień toczy. I nie mamy chwilki małej, by popatrzeć w oczy. Za szeroka jest, ta rzeka i z głęboką tonią. Mogę tylko z mego brzegu pozdrowić cię dłonią. Może słońce dobrotliwe rozbłyśnie na niebie, to po tęczy, jak po moście przybiegnę do ciebie. Odpowiedz