Kiedy tkwi­my w tym szczy­cie beznadziejności Jak pożywienie dla różowych panter W upad­ku i Bólu trwa pogrążenie Siły wrzą mi­mo wo­li Wal­cząc z przeciwnościami Łzy płyną kiedy chcą Przedziera się jedynie Uśmiech niep­raw­dzi­wy Odpowiedz

...to w Twoich oczach od­bi­ja się mo­je Niebo... i nic na to nie po­radzę,że uza­leżniłam się od cze­kania na Two­je spojrzenie... Odpowiedz