na krzyżu codzienności me ser­ce kona przy­bite gwoździami wspom­nień rozstania i snów wspólnie niewyśnionych w tra­gedii dusz lo­su niewierności szkarłat­nych łez serca bez życia bijącego w pus­tych oczach anioła szu­kając ukojenia w ka­mien­nych źrenicach strażni­ka twej niewinności Odpowiedz

Ko­lej­ny us­ta­wiony mecz z życiem sędzia - Śmierć znów wręczy mi żółtą kartkę A może Anioł po­da niewidzialną dłoń za­sadzi ko­pa w tyłek, by le­cieć przez życie z impetem "Kocham" cisza ... Odpowiedz

czu­je je­go de­likat­ny do­tyk, jak kreśli ja­kieś zna­ki na wewnętrznej stro­nie jej dłoni, ro­bi to tak de­likat­nie aż przechodzi ją dreszczyk og­romnej ra­dości, szczęścia, prze­nikający cały jej ciało Odpowiedz