Kiedy Kolumb stawiał żagle nie wiedział czy powieje.. Odpowiedz

Myślę. Biegnę. Roz­glądam się. Słone łzy zos­ta­wiają śla­dy na za­rumienionych z zim­na po­liczkach. Chwi­la nieuwa­gi smoka , upa­dek w żagle marzeń ludzkich . Odpowiedz

Roz­winę w końcu żagiel Mo­jego okrętu marzeń Pod­ry­fuje nim po morzu złudzeń Morzu zdarzeń Do­biję nim do brze­gu Po­konam ból, smu­tek, cierpienia Bo będę już prze­cież, na swej wys­pie przeznaczenia... Odpowiedz

I spoj­rzę śmier­ci w oczy I się nie przelęknę Stanę na pro­gu życia I skoczę ! Odpowiedz