Kiedy droga moja będzie już prosta bez ślepych uliczek, tajemnych przejść ostrych zakrętów urwisk, stromych zboczy z których sypie się gruz i lęk, gdy będę iść – prosto z wypiętą piersią z poważnym wyrazem twarzy z oczami wbitymi, w niebo będę iść drogą bez niespodzianek dalej przed siebie dumna z siebie że wszystko już - wiem skończą się moje skargi i żale, chwile zgrozy zwątpienia wtedy to zacznę nauczać was i pouczać jak żyć, co kiedy dlaczego po co jak teraz ja będę znać odpowiedzi na pytania, niespokojnej duszy mojego brata siostry... Odpowiedz