Żyję wciąż bez adresu, w nieustannej potrzebie by do dni moich kresu ,ktoś przyjął psa do siebie.Lecz, jestem niebogaty I od dnia urodzenia noszę futerko w łaty,Nikt nie dał ,mi imienia.Stale mam ,pusty brzuszek I brak, nad głową dachu.Jak długo jeszcze muszę żyć w tak, ciągłym strachu?. Oddam się w dobre ręce, szukam na stałe domu. I pragnę najgoręcej ,by ktoś mi wreszcie pomógł.Chcę być ,z ludzką istotą Związany bardzo blisko. Odpowiedz