To wspólnie jedzone jabłko, na ławce w parku. To zniszczone buty, po codziennych wędrówkach. Odpowiedz

Zanim osądzisz moje życie lub moją postać, załóż buty, podążaj ścieżką, którą podróżowałam. Żyj moim bólem, wątpliwościami, moimi łzami. Przeżyj lata, które przeżyłam, upadłam i wstań. Odpowiedz

Miej nieustraszone podejście bohatera i kochające serce dziecka. Udając się na spoczynek, śpij tak, jakby to był twój ostatni sen. Gdy się obudzisz, natychmiast porzucaj łóżko, tak jakbyś porzucał parę starych butów. Odpowiedz

Aria miała aspiracje. Chciała być przewodniczką stada. Przez dłuższy czas obserwowała uważnie nasze zachowanie, chciała wiedzieć, kto rządzi w domu. Nadszedł lipiec, upalny miesiąc, Aria trochę podrosła, miała w kłębie prawie pięćdziesiąt centymetrów, przytyła, była już owczarkiem, którego trudno nie zauważyć. Ponieważ nie wiedziała, kto w domu rządzi, a najczęściej ja wychodziłem z nią na spacery, wymyśliła sobie, że jeśli wygra ze mną walkę o przywództwo, to jej ustąpię i to ona będzie ustawiała wszystkich w domu i wylegiwała się na skórzanym fotelu. Odpowiedz

Po zwykłym,człowieku pozostaje,po śmierci pusty fotel,i jego niespełnione marzenia..... Odpowiedz

Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie. -gosiaczek Odpowiedz