Lecz gdy, jak w każdym dniu powszednim, włosy z grzebienia zdjęła przed nim, by cisnąć je na żer ogniowi - przez chwilę trapi ją rozterka i widzę to w głębi lusterka, co jej przelotne zmarszczki łowi. Odpowiedz

Ciągle miała nadzieję, choć nie wie­działa po co. Os­tatnich parę miesięcy żyła jak we śnie. Wszys­tko prysło jed­ne­go dnia. Nie wiedząc co zro­bić wpadła w szał. Roz­biła lusterko, zacho­wała jed­no szkiełko... Odpowiedz

Wyczer­pa­ny ocze­kując niez­wykle ważnej chwili w końcu do­tykam nicości tkli­wie kochałem rozpaczliwie czy zdołam zro­zumieć co się stało czy od początku to sen­su nie miało no uśmie­chnij się lustereczko* i ze mną pryśnij Odpowiedz

Oto pionek z szaloną wyobraźnią. Odpowiedz