Zas­ta­nawiałem się nad tym, że by­liśmy święci wte­dy, gdy wszys­cy sta­nowi­liśmy jed­ność, i że ludzkość była święta, póki nic jej nie dzieliło. I do­piero wówczas ut­ra­ciła tę świętość, gdy ja­kiś nędzny człeczy­na pochwy­cił kęs w zęby i uciekł z nim nie dając go so­bie wyd­rzeć, wie­rzgając i wal­cząc o niego. Odpowiedz

Pójdź miła młodzi, Jezus się rodzi W stajence, Daryć przynosi, rączki podnosi, Dziecięce. Odpowiedz