lubię patrzeć z uśmiechem, lubię w dal i na wprost, lubię z mostu na rzekę, lubię z rzeki na most: chodzi słońce po wiklinie, błyska słońce znów i znów; Wisła płynie, płynie, płynie jak melodia do twych słów. Pod Krakowem - przez wioskę, pod Toruniem - przez las; nie najlichsza - Pod Płockiem, nie najbrzydsza - gdzie Gdańsk; gada falą złotawą, taką znaną - jak twarz; ale tu, pod Warszawą, jak pod sercem ją masz: Wisła płynie, płynie, płynie, pod mostami srebrzy się, a wiatr gra na okarynie dla kochanej rzeki swej; (Konstanty Ildefons Gałczyński) Odpowiedz

Dziś... ja za­nucę me­lodię wpat­rując w od­cienie błęki­tu gdzie niebo Wisłą mi będzie a pieśń... łodzią zachwy­tu. Odpowiedz

Posłuchać, jak wiatr na łące potrafi pięknie grać. Wtulić się w szorstkość kory i tak po prostu trwać. Odpowiedz