Boskość Autor: Mirosław Broda Wszechświat w jedności Boską jaźń posiada. To Bóg praojciec co w Miłości rodzi. On to Swe cząstki w człowieka powkładał. Lecz człowiek ducha stłamsił ,zapomniał skąd pochodzi. Złych energii mocy zaczerpnął z ciemności. Ciału hołd oddaje choć ono nie godne. I coraz to dalej oddala się w złości. Choć on sam Bogiem i słowa jego płodne. I tak sam sobie, karę, szykuje za życia, złego coś czyniąc, bo zapłacić musi. I żeby powrócić do Boskiego bycia, rodzi się znowu i znów swój krzyż nosi. A kiedy odpłaci co sam wziął na barki, i wyjdzie w miłości służyć braciom swoim, już mu nie straszne o śmierci jakieś bajki, on Bogiem przecież i w Bogu się ukoi. Płaszcz swój zostawi co ciałem się zowie. (Ciasny jakiś) I po cóż to chodzić w ubraniu tym samym. (Zadanie spełnione) Dni syty już jestem, wtedy powie. (Czas do Miłości) Połączy swego ducha z Ojcowskim, kochanym Odpowiedz

Taśma klejąca jest jak Moc [. Posiada jasną stronę i ciemną stronę. I trzyma wszechświat w całości. Odpowiedz

Dziękuję Ci Boże, że mnie stworzyłeś. Dziękuję Ci za wspaniałych ludzi, których postawiłeś na mojej drodze, że ich stworzyłeś tak cudownie... Godne podziwu są Twoje dzieła całego nieogarniętego wszechświata.. Odpowiedz

Dotkniemy nieba nim słońce zgaśnie. Dotrzemy aż do granic wszechświata. Nie warto wiecznie stąpać po ziemi, skoro w marzeniach możemy latać. Odpowiedz

Gdy nag­le prze­pojo­ny falą płomienną planet, nie ro­zumiesz początku i końca włas­ne­go is­tnienia wszechświata. Odpowiedz

Wieczorną tą aleją gwiazd, marzenia Twe do planet wędrują. W daleki i nieznany wszechświat, gdzie piękne sny królują. Odpowiedz