Jeteś wtedy, kiedy imię twe wymawiam, gdy wieczorem zrywam kartkę z kalendarza. Jesteś wtedy, gdy poranne wstaje słońce i gdy gasną jego blaski zachodzące. Jesteś wtedy, kiedy sciszam głosu brzmienie, by nie spłoszyć tego czaru żadnym tchnieniem. Jesteś wtedy, kiedy deszcz strugami leje i gdy dziecko jakieś do mnie się zaśmieje. Jesteś wtedy, kiedy słyszę rzewne tony tych melodii - naszych wspólnie ulubionych. Stary przebój często z oczu łzy wyciska, ale za to jesteś wtedy bardzo blisko. Jesteś wtedy, gdy nad kwiatem się pochylam, który prosi, by podziwiać go przez chwilę. Kiedy motyl błyśnie plamką na błękicie i gdy słowik ze snu budzi się o świcie. Jesteś wtedy, gdy po niebie płyną chmury, melancholią się zaczyna dzień ponury. Jesteś tutaj, choć... tęsknota serce zżera! Jesteś zawsze, chociaż nigdy ciebie nie ma. Odpowiedz