przychodzisz do mnie nocą pod okna jak pier­wszy śnieg i tak jak on sprawiasz że wszys­tko sta­je się jasne kiedy na mo­jej półkuli zbyt wcześnie za­pada zmierzch prze­nikasz przez no­cy próg. osadzasz się na dnie serca i wszys­tkie ciem­ne miejsca wy­pełniasz sobą jak światłem. . za­pom­niałam już jak sma­kuje powietrze gdy cichy jak mod­litwa aniołów pier­wszy śnieg spa­da na drzewa i ziemię. czekam na przekór zegarom z białymi płat­ka­mi na rzęsach. choć wiele przejść jeszcze musisz nim mnie zam­kniesz w objęciach bo cza­sem jest bar­dzo daleko do ser­ca od przedramienia . Odpowiedz