To ja - niewolnica piękna. Kwiat jednej nocy, zaklęty w wierszu. Ulepiona z ciszy, chłodu i piasku. Kiedy wracam do siebie, krwi i kości - staczam ze słońcem na ziemię, bratam z deszczem zaciętym. Odpowiedz

nie roztrząsaj swoich nieszczęść i błędów, nie poświęcaj im uwagi więcej niż na to zasługują. Nie możesz cofnąć czasu, co się stało to się nie odstanie, musisz zaakceptować sytuację taką jaka jest i iść dalej. Odpowiedz