A my szliśmy dalej i wyżej zanurzając się w krajobraz coraz bardziej surowy nieprzystępny mrożący przyspieszone głośne oddechy. I pamiętam tę radość na zaśnieżonym szczycie i smak zimnego napoju pitego wprost z butelki jaki był gorący i smaczny jak pulsujące skronie i nasze młode życie. Dzisiaj nasze piękne ukochane Tatry zabrały na zawsze kolejnego spragnionego w nich przygód turystę. Miał trzydzieści lat niewiele od nas młodszy szybciej jednak doświadczył tego co było mu przeznaczone. Jego duch błąka się teraz tam w górze spotyka na swej wiecznej górskiej drodze inne duchy sprzed lat. Odpowiedz

Niebezpieczny wodospad. Odpowiedz