I ujrzeć w górach szare niebo, a na nim szare chmury- I z tych chmur, żeby deszczu szare krople błysły, A tuż u stóp zmęczonych szare fale Wisły... Szarym, jesiennym rankiem iść przez Marszałkowską, Pod szarym niebem usiąść ze swoją szarą troską... Znów się znaleźć w szarym wróbli tłumie Ja, szary, prosty człowiek... A świata nie rozumie. Feliks Konarski Odpowiedz