„Wrześniowym porankiem” „Wrześniowym porankiem wszystko się ociąga, na sennym zegarze jest piąta piętnaście, wiatr cicho szeleści nostalgiczne songi, w uśpionym ogrodzie późne kwiaty głaszcze. Blaski różowości przyplączą się później, rosa nie wysycha wśród bladych promieni, ranek chłód przyniesie, gdy ścichną nokturny... i codzienność, z którą jestem po imieniu. „ Odpowiedz

Czar kwiatów Odpowiedz