Senne tumany białoperłowe mgłą się unoszą ponad bagnami poranek ubrał tiulowy welon i poszybował tuż nad górami Za trzęsawiskiem błędne ogniki zmęczone tańcem śpią pośród trawy ożyją znowu z blaskiem księżyca szalonym wirem nocnej zabawy Duszki bagienne pośród mokradeł w cieniu sitowia szukają ciszy by mogły spocząć chociaż na chwilę zanim odejdą do kraju cieni I nim poranek zdąży rozproszyć mlecznych tumanów miękkie poduszki znikną w otchłani bagien szarości by tam spokojnie czekać wieczora Odpowiedz