Moje serce to kwiaty wonności, Co potrzebują stałej opieki. Z czasem uschnie, traci swój urok, a wnętrze zatrzyma smak słabości. Moje serce to wiara mych przodków, dla których czyny życie rozdało. To senny spokój i burza zmysłów, ich trud i walka, też czas porządków. Moje serce to moc oczyszczania, jak gorzkie łzy z zimnego deszczu. Kocham to serce, jego wartości, w nim są sekrety, też marzenia. ... płakać z płaczącym, to ul­ga w cierpieniu ... ... ser­ce miej ot­warte dla wszys­tkich, zaufaj niewielu ... William Shakespeare (Szekspir) Odpowiedz

Czas na rozkwitnięcie. Odpowiedz

Mak w pąku Odpowiedz