W jesiennej ciszy, wśród mgieł zadumy, żurawi klucz leci w dal, w jesiennym łzawym, wiatru poszumie, jak serca tęsknota, jak żal. Stoję w jesiennej szacie pola wpatrzona w żurawie lecące, jak pożegnanie serca, jak cicha niedola, jak marzeń sny gdzieś płynące. Odpowiedz