Są uśmiechy, które grzeją jak promienie słońca, dają światło, bym produkować mogła tlen dla ich właścicieli, zaś mnie czynią czerwoną różą, wyłaniającą się z pokrzyw i traw raniących mnie spraw. Odpowiedz

Ciemna pod powiekami święta Teresko nie trzymaj stale czerwonych róż oklepanych arystokratek, sztywnych jak wiersze na imieniny pokaż nam leśny śnieżny zawilec, najmniejszy i nieostatni jaskółcze ziele co leczy kurzajki, żółty żarnowiec znad morza czerwoną smółkę jak lep na owady, przylaszczkę która z różowej staje się niebieską wrotycz z zapachem na kilka metrów, bławatek jak wianek nieustanny i krótki wiosenną firletkę, polodowcowy biały siódmaczek mlecze dla nie ogolonych królików gotyckie rdzawe szczawie, storczyk jak przystojnego pająka i wszystkie inne jeszcze boże zielska, na liściach których słońce staje się pokarmem tyle tego że nie można się połapać,, przy nich nawet każdy uczony - niedouczony zwłaszcza w lipcu kiedy wyłażą maślaki i rydze. ksiądz Jan Twardowski Odpowiedz