Złapmy ostatni promyk, nacieszmy oczy kwiatem, pograjmy jeszcze chwilkę w domino z pięknym latem. Zanurzmy się w zieleni, nasączmy usta rosą i z babim latem w dłoni biegnijmy w błękit boso. Wieczorem pod gwiazdami z włosem muśniętym makiem wsłuchajmy się w opowieść spisaną tatarakiem. A kiedy jesień złotą zasłonę nam odkryje, w twą serenadę serca wtulę się aż po szyję Odpowiedz