David Trinidad Czerwona parada Przygnębiony, bo moja książka przepadła w jakimś gejowskim, konkursie, leżę i oglądam relację z procesu O. J. Simpsona. Byron, wiedząc, że coś się święci, siedzi pod łóżkiem, aż do czasu, gdy wraca Ira z bukietem kwiatów. Już wyłączam fonię. „Masz, dla ciebie - nagroda. A wiesz, jak na nie mówią?” I mimo- wolny uśmiech rozjaśnia mi twarz. „Czerwona, parada.” „Brzmi jak nazwa stroju dla Barbie” - mówię. „To właśnie powiedziałem tej kwiaciarce; ona mi na to, że gdzieś w dzieciństwie, przerobiła tę swoją Barbie, uwierzysz, na Kleopatrę, no wiesz - egipska grzywka, niebieskie sutki”. „Fajnie!” „No, ale teraz żałuje, bo dziś lalka byłaby warta z osiem stów”. Odpowiedz

Słoneczne kwiaty. Odpowiedz

Słonecznikowe uśmiechy Odpowiedz

Słonecznikowy raj Odpowiedz

Kraina słoneczników Odpowiedz