Helen Hunt Jackson Światło na szczytach gór W alpejskich dolinach wyglądali świtu, nigdy Nie patrzyli ku wschodowi, spojrzenia ich skupiały się Na wyższych ośnieżonych szczytach, które wyrastały Na zachód lub południe. Przed szczęśliwym czasem poranka, Który czerwień rozpalił za pomocą jednego promienia, Aby ostrzec chmury śpiące na wschodnim niebie, Że jest już blisko gąszcz, w miłej niespodziance Wzgórz królewskich dla urodzonych wartowników króla, Odkrycie, że nowy wielki Boski dzień się zaczyna, Z ich świętych czół zrzuca i daje upust światłu Budząc dolinę z nocnego snu. Tak mistyczne światło wygrywa, jak ta wielka dusza Kto ziemskiej ściany żalu i grzechów nie dostrzega I na wspaniały biały Boski tron spogląda, z wolą nieugiętą, Może głośno krzyczeć, aby budzić tych, którzy wciąż śpią. Odpowiedz

Inne odbicie w jeziorze. Odpowiedz