Na łące Kwiecień złotem przetkał zieleń, jak kobierzec, tu żółcią zaprasza jaskier, tam znów mniszek. Stokrotki słońcu stokrotne ślą pacierze, czasem nawet śnią, gdy zefir je kołysze. Cały świat wdzięczy się w lazurze wiosny, do godów nawołują kosy na cały regulator! Nawet ruczaj cicho szemrze coś miłośnie, motyl pieści kwiaty - nektaru amator. Coś w trawie piszczy, coś kumka i skacze, zwietrzyły żaby snujące się feromony... Tulipan ze wstydu oblał się szkarłatem, erotyzm pachnie i krzyczy z każdej strony. - Zofia Szydzik Odpowiedz