...

"Mówienie rzeczy przykrych było równoznaczne z mówieniem prawdy. Bała się litości, fałszywej miłości, życzliwości podszytej hipokryzją czy obłudnego optymizmu, że traktowała nieczułość jak cnotę. Sprawianie wrażenia antypatycznej wydawało jej się wiarygodną metodą podejścia do ludzi: w ten sposób utwierdzała ich w przekonaniu, ze nie kłamie. w każdych okolicznościach posługiwała się grubiaństwem na dowód szczerości i pesymizmem jako oznaką inteligencji"