Nie przyszedłem pana nawracać zresztą wyleciały mi z głowy wszystkie mądre kazania, jestem od dawna obdarty z błyszczenia jak bohater w zwolnionym tempie, nie będę panu wiercić dziury w brzuchu pytając co pan sądzi o Mertonie nie będę podskakiwał w dyskusji jak indor, z czerwoną kapką na nosie, nie wypięknieję jak kaczor w październiku nie podyktuję łez, które się do wszystkiego przyznają, nie zacznę panu wlewać do ucha świętej teologii łyżeczką, po prostu usiądę przy panu i zwierzę swój sekret, że ja, ksiądz, wierzę Panu Bogu jak dziecko. Odpowiedz

Mógłbyś takie cudo jeść? Niech się lepiej indyczy dalej. Odpowiedz

i zapewne bardzo smaczny Odpowiedz

Indyk się rozindyczył. Odpowiedz

dorodny ten gulgot... Odpowiedz