Nie wiem czy myśli­my o tym sa­my, a jed­nak... Po­leciało z bladego księżyca na ziemie... Przy­niosło w rodzinnym domku uko­jenie... Przy­niosło chęć dal­sze­go brnięcia w to bag­no, w ten tu­nel bez światełka.. Odpowiedz

Kocham ciem­ność. Ona da­je po­le do po­pisu dla wyob­raźni. Mogę so­bie wyob­ra­zić, że gdzieś tam w mro­ku jest to, o czym zaw­sze marzyłam. Świt roz­wiewa nadzieję. Odpowiedz