Z nocy na dzień coraz zimniej, pochmurniej z dnia na dzień, ogołocił, osierociał świat w tym listopadzie. Już na drzewach zgasła resztka liściowego złota, złota jesień utonęła w chlupoczących słotach. Już zasypia borsuk w borze, nasionka – pod ziemią. Nie ćwierkają senne świerszcze, w swych kryjówkach drzemią. Wszystkie barwy gdzieś przepadły niby kamień w studnię, by nie spotkać się przypadkiem z nadchodzącym grudniem. Chociaż deszcz na dworze Ty bądź w dobrym humorze... Odpowiedz

Przyszedł do dębu borsuk: - Dębie, dębie mój miły, już żołędzie mi się śniły. Daj żołędzi! I dąb dał. Odpowiedz

Jak słodko zerka :D. Odpowiedz