Topnieją już warstwy śniegu, wiatr spycha zimę za morze, musi się cofnąć za biegun, choć straszy po nocach mrozem. Jednak w dzień aura plusowa przychodzi w słońca pozłocie, rozmraża lody od nowa, roztapia śniegu połacie. Nadzieją serce się wzrusza, że przyjdzie ciepło jak w lecie, wiatr wkrótce drogi osuszy, choć jeszcze marzec nie kwiecień. Spojrzałam dziś w nieba błękit, czy skowronek nie śpiewa, ale to tylko wróbelki ćwierkały w koronie drzewa. Odpowiedz

Patrz, wróbel wyleciał nad łabędzie i spogląda z góry. -Kazimierz Przerwa-Tetmajer Odpowiedz

Ach,dziewczyno!wróbel ćwierka! Spójrz jak woda na cię zerka! Odpowiedz

Szósty chciałby być światem! Ósme­go już świat nie mieści! Ko­lej­ne ptaszek byłby mi bra­tem... Os­tatnim zbrakło już treści... Odpowiedz

Wróbelek ćwir ćwir, robi :) Odpowiedz