Herosi Autor: Camus Słowo wypowiedziane w duchu zemsty Cicho, niczym szept tchnenia wiatru Obietnica strachu budząca pokolenia Ostatni dech życia oddany w szaleństwie Obwarowany obietnicą złożoną śmierci Nie umrze, puki jej nie zaspokoi Ostatnia kropla krwi wyduszona z wroga Zmieniona w morze bólu i strachu Kto sie boi śmierci, umrze na kolanach Kto zechce śmierci stawić czoła Umrze z podniesioną piersią Tu nie ma zwycięzcy! Są tylko herosi Dumni, silni, wieczni, martwi lecz nieśmiertelni Zimne sporzenie w oczy wieczności Okrzyk z zaświatow głośny na tysiące lat. Nieśmiertelna siła każe iść dalej Wiara? Determinacja? Czy szaleństwo? Afrodyzjak wieczności! Każdego dnia wypowiadane imie Każdego dnia dalej i głośniej Umarł z ostrzem uniesionym ku niebiosom Narodził się nieśmiertelny aby żyć wiecznie Czy można zyć zasmakując śmierci? Co czyni go odpornym na zapomnienie? Strach nie znajduje sobie wiernych Odpowiedz

Człowiek la­tami toczy wojnę z życiem, by na końcu zap­rzy­jaźnić się ze śmiercią. Odpowiedz

Śmierć jest ludzkim przyjacielem -przychodzi obej­mu­je za­myka oczy -roz­wiązu­je wszys­tkie nasze problemy -nie py­ta o zgodę Odpowiedz

Śmierć nie jest bogiem. Jest tylko sługą bogów. Oscar Wilde Odpowiedz

Tak za­pisa­ne,tak też zos­tało Że się tam z życiem pożeg­nać nie da­no. Le­cieli uczcić śmierć ludzi wielu, Tym­cza­sem sa­mi sta­li u ce­lu. Będąc na miej­scu śmierć tą poz­na­li, Której przed la­ty się ludzie ba­li. Odpowiedz

Do­tyk śmier­ci przy­nosi uko­jenie ziem­skich cierpień... Odpowiedz

chcąc schro­nić się w uczu­ciach, zagubieni poszerzając chmu­ry śmier­ci nad głowami wal­czy­my ar­miami bogobojnymi szu­kając ce­lu i miej­sca w życiu… Brniemy przez chaos. Odpowiedz

Gdy nadejdzie mój czas zmierzę się z tym wojownikiem. Odpowiedz