KUKUŁKA Bociani klekot przykuwa do chaty dudnienie dudka wikła w gąszcze gdzieś nieopodal – Tylko kukułka pełna wiosennego śmiechu otwiera swym donośnym głosem przestrzeń na dal Każdym – kto się wsłucha w jej zew rychło owłada wędrowny popęd – Lecz gdy posłuszny ptasiej woli zapyta: Dokąd – ten ptak mu na to nigdy nie udzieli odpowiedzi Jedynie z coraz dalszego drzewa usłyszy coraz bardziej naglące kukanie: Idź dalej – dalej – A kiedy wreszcie umilknie kukułka bór się nastroszy głuchą ciszą – uprowadzony już nie rozpozna ani gdzie się znajduje – ani pory roku ani drogi do domu – I choćby nawet doczekał się z nową wiosną – powrotu kukułki – ona mu nie pomoże: – znów będzie z oddali kukać jak dawniej: Idź dalej – dalej JAN PRZYBYSŁAW MAJEWSKI Odpowiedz

Gdy się wsłuchasz w leśną ciszę, tysiąc głosów możesz słyszeć: śpiewa wilga, komar bzyka, świerszczykowa gra muzyka, strumień nuci swą piosenkę, złota pszczoła leci z brzękiem, szumią drzewa, dzięcioł stuka, kukułeczka w gąszczu kuka. Odpowiedz