Babcia ma srebrne włosy z księżycowego światła i mówi drżącym głosem o pogubionych latach. Na stole pachnie ciasto i stygnie nam herbata, a w oczach Babci jasno, choć czas tak wiele zatarł. W ogrodzie naszej Babci, wśród kwiatów zadumanych, gonimy młode lata, śmiejemy się, śpiewamy. Babcie bywają różne, lecz każda pamięta, że jednakowo zawsze kochają wnuczęta. To samo je cieszy, to samo raduje: nasz pocałunek, uśmiech i słowo..dziękuję. Odpowiedz

zapraszam na Herbatkę i na małe co nieco :) Odpowiedz