„ Pozdrowienie ” Pozdrawiam cicho, wiosko cicha, Szemraniem wiatru, gdy po kłosach Kładzie się lekko, szemrze, wzdycha W tysięcznych wdziękach, szeptach, głosach… Pozdrawiam ciebie, ukochana, Przez zboża snopy pełne w polu, Przez piosenkę grajka pełną bólu, Gdy na pastwisku gra od rana. Pozdrawiam ciebie przez trud znojny – I twą niezłomność – i uciechy – Przez klęski życia twe i wojny: Pozdrawiam twoje niskie strzechy! Gdy lipy pachną teraz miodem, A dźwięk kos echem gdzieś się traci… Pozdrów mi, wiosno, cichym chłodem Znużonych trudem moich braci! Wincenty Kuglin Odpowiedz

Jak posiejesz, tak zbierzesz Odpowiedz