W świecie luster Spójrzcie! Rosną plecy! Sztywnieją kolana! Twardnieją bicepsy choćby u Tytana! Przy takim obrazie nikt mu się nie oprze! On nadal pęcznieje podłużnie i w poprzek. Pewnie sam już nie wie (albo milczy przy nas) gdzie kończy się prawda gdzie fikcja zaczyna, ale jest świadomy, że w takiej przestrzeni zwyczajny ołówek można w oszczep zmienić. Miłość wypisaną ma na wklęsłym czole i śmieje się z rzeczy co powinny boleć. Wyciąga potwornie przerośnięte ręce i spogląda zezem głaszcząc się po szczęce, a potem w błękitne barwy wkłada chustę… Oto mały człowiek w świecie krzywych luster... Odpowiedz