Przyk­ro mi, ten wier­sz nie pow­sta­nie dzi­siaj Choć pros­ta dro­ga do niego, pełna zakrętów Odpowiedz

Wrócił! Lecz w ich wspólnym mie­szka­niu jej nie zas­tał. Na sek­re­tar­ce nag­rał się jej sios­tra. " Ona nie... nie żyje! ..." Sztuczny głos w apa­racie da­lej mówił swo­je, ale on już nie słuchał. W głowie ut­kwiło mu kil­ka pier­wszych słów wiado­mości. Wziął płaszcz i po­biegł do sa­mocho­du. Odpowiedz