I wypijmy za marzenia, które bledną, i za życie, które mamy tylko jedno, za tę ciszę, co ogarnia nas w ciemności i za nieskończone chwile samotności. Wznieśmy kielich za pragnienia tak banalne i za życie tak okrutnie wciąż realne, za nieszczęścia, które jeszcze nas spotkają i za ludzi, którzy myślą, ze nas znają. Wygłoś toast za wczorajszy dzień rozpaczy i za kłamstwa, co podane jak na tacy, za to wszystko, co niewarte nawet grzechu i samego siebie... bez uśmiechu. Canis_Luna Odpowiedz