Więc żeby uczu­cie serca trwało, trze­ba zgodzić się na niepew­ność, wypłynąć na niebez­pie­czne wo­dy, tam gdzie po­suwa się do przo­du tyl­ko ten, kto ufa, od­poczy­wać, unosząc się na zmien­nych fa­lach zwątpienia, znużenia, spo­koju, ale nig­dy nie zbaczać z kursu. Odpowiedz

Życie to zdo­mino­wany skra­wek pus­tej rzeczy­wis­tości będącej niczym w porówna­niu z wiel­kością uczu­cia. Ale w płochej myśli prze­mykającej uk­radkiem przez przemęczo­nym umysł i do­cierającej do ser­ca głuchej tęskno­cie, czai się is­kra nadziei. Odpowiedz