Nic tak nie roz­grze­je zmarzniętych po­liczków i ser­ca, jak roz­pa­lone rączki dziecka. Odpowiedz

O tej swojej przyjaźni raz w cieniu dąbrowy Kiedy gadali, łącząc swoje czułe mowy Do kukań zozul i krakań gawronich, - Alić ryknęło raptem coś koło nich. Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciołek. Odpowiedz

Uczucie wdzięczności jest ciężarem, który znieść mogą tylko silne charaktery. Odpowiedz

ojejku,ale nabroiłem ;) Odpowiedz

O ja nieszczęśliwy powiedziała-nie. Może trzeba było zerwać kwiatek? Odpowiedz

jaki wstydzioszek... Odpowiedz

teraz jestem niewidzialny Odpowiedz

Nie ma mnie !! :) Odpowiedz