Nie po­dałeś dłoni w pot­rze­bie, lecz wyśmiałeś prze­rażenie. A ja pot­rze­bowałam tyl­ko wspar­cia, po­cie­sze­nia i ukojenia. Odpowiedz

Próbuję się mod­lić pod ko­pułą strachu, Płacz echem się niesie pod szkla­nym na­miotem Słowa od­bi­te od zim­nych ścian nieba Przytłaczają, wstrzy­mują duszę przed od­lo­tem. Odpowiedz

Piękna kobieta Odpowiedz