pragnę znów po­dać tobie zielonowłosa pani dłoń ufności pos­ta­wić ko­lej­ny pier­wszy krok w chmurach nie oglądać się już lękliwie za siebie lecz iść bez­pie­cznie omijając mrok upadku i może na­wet sta­wić czoła odbiciu w kałuży zmętniałej mrucząc słowa akceptacji Odpowiedz

nie wyob­rażasz so­bie jak bar­dzo Cie kochałam, a ty pot­rakto­wałeś mnie jak ulotną chwilę, da­wałeś złud­ne nadzieje Odpowiedz