Ja­kież to dziw­ne - strasznie cier­pi­my, gdy zra­ni nas ukocha­na oso­ba, ale dos­ko­nale zda­jemy so­bie sprawę z te­go, że praw­dzi­we uko­jenie znaj­dziemy tyl­ko i wyłącznie w jej ramionach. Odpowiedz

po­pat­rz na liście pożółkłe w śniegu bieli uśmie­chu promieniem og­rzej ser­ce moje me­lan­cho­lią zmrożone. Odpowiedz