lek na raka? – kapsaicyna 

Dokładniej o tej substancji przeczytasz w wikiopedii – kapsaicyna i na forum onkologicznym „prosalute”

Polecam szczególnie forum – nowe wątki i modyfikacje przepisu a co najważniejsze dobre wiadomości o skuteczności potwierdzone przez pacjentów. Ostatnio pojawiły się też złe wiadomości. Ech… co tu robić…

Jednocześnie przypominam, że absolutnie nie należy odstawiać tradycyjnego leczenia.

Właście przeczytałam, że kapsaicyna ma także właściwości odchudzające. Można o tym przeczytać w artykule kapsaicyna – co to jest i dlaczego skutecznie odchudza?

Informację o kapsaicynie po raz pierwszy poznałam dzięki Joli, która jest niesamowita. Mam nadzieję, że poznasz Jolę i jej historię i przyłączysz się do misji walki z tą potworną chorobą.

„Rak, my się nie poddamy!!!” 

Metoda przygotowania kapsaicyny domowymi metodami od pacjenta:

„Szanowna Pani

Proszę się nie martwić o swoje życie, zwalczy Pan nowotwór, stosując

podaną metodę praktycznie sprawdzoną na mojej żonie. Od chwili, gdy

stwierdzono u niej nadzwyczaj złośliwego guza mózgu bałem się każdego

dnia. Lekarze i w ogóle medycyna jest bezsilna wobec tego nowotworu, a

właściwie była bezsilna. Nie jestem przesadnie religijny, ale modląc

się do Jezusa, w kruchcie kolegiaty w moim mieście, poprosiłem go o

takie pokierowanie moim postępowaniem, bym nie błądził. Powtarzam, nie

prosiłem GO o uzrdowienie mojej żony, lecz o to by skierował mnie na

ścieżkę prowadzącą do uzdrowienia mojej żony. Wierzę, że to ON tę

myśl mi podsunął. Po powrocie do domu rozpocząłem poszukiwania w

internecie, zresztą robiłem to przedtem setki razy, ale tego dnia

znalazłem prawie natychmiast informację o tym, że kilkanaście miesięcy

temu uczeni z uniwersytetu w Nottingham (Anglia) przeprowadzili badania

nad

kapsaicyną podawaną wewnętrznie. Dotychczas stosowano ją zewnętrznie

jako plastry przeciwbólowe w reumatyzmie i artretyzmie. Podając

kapsaicynę wewnętrznie zwierzętom doświadczalnym zauważyli, że chore

na nowotwory – zdrowiały. Otóż okazało się, że kapsaicyna, dostawszy

się do organizmu poszukuje komórek rakowych i znalazłszy je, zabija

mitochondria, które są odpowiedzialne za podział i rozrost komórek.

Pisząc obrazowo to tak, jak gdyby kobiecie wyoperować macicę, albo

mężczyźnie wyciąć jądra. Kapsaicyna nie atakuje zdrowych, normalnych

komórek. Informacja była prawdziwie rewolucyjna, ale ja nie mogłem

czekać, bo od odkrycia do produkcji leku mogły minąć całe lata, a być

może lek nigdy nie zostałby wyprodukowany, bo koncerny farmaceutyczne nie

są za bardzo zainteresowane wyprodukowaniem specyfiku całkowicie

leczącego organizm. Skąd czerpaliby zyski, gdyby wyleczyli ludzi z

najgroźniejszej choroby. Postanowiłem wyprodukować lek sposobem domowym,

dawkując go żonie. Wyniki przeszły najśmielsze oczekiwania. Po czterech

miesiącach, przeprowadziliśmy w klinice rutynowe sprawdzenie stanu

choroby. Ku ogromnemu zaskoczeniu prowadzącego żonę profesora okazało

się, że nie ma w jej organiźmie ani jednej aktywnej komórki

nowotworowej. Miesiąc temu w dzienniku telewizyjnym usłyszałem

informację, że Amerykanie wyprodukowali lek o nazwie kapsaicyna. Pokazano

fiolkę i kapsułki oraz poinformowano o cenie. Fiolka ze 100 kapsułkami

kosztuje 20 tysięcy dolarów, ale ni można jej nabyć w aptekach,

ponieważ leczenie odbywa się w klinice, a więc dodatkowe 20 tysięcy.

Bardzo ucieszyła mnie ta informacja, ponieważ potwierdziła słuszność

obranej przeze mnie drogi. To tyle wstępu, teraz trochę informacji o

kapsaicynie. Kapsaicyna znajduje się wyłącznie w ostrych paprykach. To

ona nadaje im ostrość. Im ostrzejsza, tym więcej kapsaicyny.

Najostrzejszą jest ,,chabanero”, ale w Polce niedostępna. Ja użyłem

papryki ,,chili”. Związek wytrąca się z papryk, zalewając jakimś

szlachetnym olejem i odstawiając do zmacerowania w ciemnym i chłodnym

miejscu (najlepiej w lodówce) na 7 do 10 dni, codziennie kilka razy

wstrząsając zawartość słoika. Po tym czasie zlać płyn do butelki i

spożywać. Papryczek nie wyrzucać. Można je wykorzystać, dodając do

surówek, co znakomicie poprawia ich smak. Nie należy się obawiać

ujemnego wpływu ostrości papryki na przewód pokarmowy. Mitem jest

opinia, że ostrość szkodzi. Wprost przeciwnie, kapsaicyna doskonale

reguluje cały układ wewnętrzny, a dla osób otyłych wręcz cudowny, bo

rzy okazji nie pozwala się rozwijać tłuszczom, więc na stałe przywraca

normalne proporcje sylwetki. Przepis. Wziąć 1,5 kilograma ostrej papryki,

obmyć i pokroić (koniecznie w rękawiczkach, a potem kilkakrotnie umyć

ręce. Nie dotknąć oka lub miejsc intymnych) na możliwie najdrobniejsze

cząstki, razem z gniazdami nasiennymi, bo połowa kapsaicyny znajduje się

właśnie w nich. Zalać w słoiku 1,5 litrem oleju szlachetnego, najlepiej

z pestek winogron lub lnianego. Odstawić w chłodne i zaciemnione

(lodówka) miejsce na 7 do 10 dni, codziennie kilkakrotnie wstrząsając.

Zlać płyn do butelki, używać 5 razy dziennie, przed każdym posiłkiem,

po 1 łyżeczce do herbaty. Popijać wyłącznie mlekiem dla złagodzenia

ostrości. Tylko mleko ma właściwości łagodzące. Można zjeść małą

kromeczkę chleba 4×4 centymetry grubo posmarowaną masłem. Spożywanie

kapsaicyny nie daje żadnych skutków ubocznych ponieważ składniki są

naturalnymi produktami spożywczymi. Życzę szybkiego wyzdrowienia. Ps.

Kapsaicyna niszczy każdy rodzaj nowotworu, bez względu na to, jaką

część ciała zaatakował. Przepis podaję bezpłatnie, ponieważ tak

przysiągłem swojemu Jezusowi. Moją satysfakcją i radością jest

niesienie pomocy innym. Proszę do mnie napisać po wyleczeniu. Serdecznie

pozdrawiam”

Przepis dla tych co robią z papryki suszonej

„150 gramów suszonej chili o nazwie “birds eye” lub “habanero” zalać 1/2 litra olejem lnianym tłoczonym na zimno i odstawić w ciemnej butelce do lodówki na 2 tygodnie, codziennie kilka razy wstrząsając. Po tym czasie spożywać 5 razy dziennie po 1 łyżeczce.

Mikstura jest niezwykle ostra dlatego należy natychmiast popijać mlekiem, bo wyłącznie mleko, a nie żaden inny napój, łagodzi ostrość. Papryczki można kupić na portalu http://www.ostrakuchnia.pl Przed zalaniem olejem papryczki należy rozkruszyć, ponieważ 50 procent kapsaicyny znajduje się na otoczkach nasion. Olej też można kupić w internecie. Musi być tłoczony na zimno., nierektyfikowany, a więc nieoczyszczony.”

Może to naiwne, ale bardzo wierzę w tą „substancję” mam nadzieję, że będzie nawet skuteczniejsza (zapobieganie, powstrzymywanie rozwoju i zanikanie raka) niż „Olej Lorenza„

Zrobiłam już dwa słoiczki i mam składniki jeszcze na dwa kolejne. Chcę mieć zawsze w lodówce jeden aby każdy kto będzie chciał spróbować mógł się do mnie zgłosić i zacząć kurację od razu… pomogę też zdobyć składniki jeśli ktoś z jakiegoś powodu miałby z tym problem… liczy się każda chwila…

Najważniejsze jest jednak tradycyjne leczenie i to ono powinno być postawione na pierwszym miejscu.

Polecam rewelacyjne abonamenty prywatnej opieki medycznej w bardzo przystępnej cenie!

lek na raka? – Befungin 

Znalazłam jeszcze wiele pozytywnych opinii na temat preparatu Befungin. We Wrocławiu można go kupić u Ojców Bonifratrów – byłam wczoraj – skończył się i będzie w przyszłym tygodniu. Można go także dostać w internecie.

Kto zna jeszcze jakieś skuteczne środki pomagające w walce z rakiem?

Befungin czarna huba -stosuje się jako środek leczący różne rodzaje nowotworów, a także przy wrzodach żołądka, dwunastnicy, nadkwasocie, dysfunkcji przewodu pokarmowego z przewagą atonii.

WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE:
przeciwzapalne, bakteriostatyczne, ogólnie wzmacniające, regenerujące, cytostatyczne (hamujące procesy nowotworowe) i znieczulające. Aktywizuje i reguluje procesy przemiany materii m.in. tkanki mózgowej, podwyższa bioelektroaktywność kory mózgowej. Polepsza perystaltykę jelit, kurczliwość pęcherza i dróg żółciowych, wspomagając proces trawienia i wypróżniania, obniża poziom cholesterolu, bilirubiny, trójglicerydów, wspomaga likwidację kamieni żółciowych.

Substancje zawarte w hubie aktywizują pracę wątroby, śledziony, serca, trzustki, poprawiając ogólny stan organizmu, znacznie obniżają poziom cukru u chorych na cukrzycę (nawet do 15-30% w ciągu tygodnia), dlatego doskonale sprawdza się w terapii związanej z tą chorobą. Wzmacnia układ nerwowy, regeneruje skórę i śluzówkę, obniża poziom kwasów przewodu pokarmowego, powodując szybki efekt leczniczy wrzodów żołądka i dwunastnicy.

Substancje zawarte w hubie, m. in. polifenole wykazują wielokrotnie większą aktywność wobec wolnych rodników niż ekstrakty z zielonej herbaty i innych znanych antyoksydantów. Befungin stymuluje układ immunologiczny, wytwarzanie B i T limfocytów, odgrywających kluczową rolę w walce z nowotworami, polepsza mikrocyrkulację w tkankach, przeciwdziała uszkodzeniu DNA i RNA.

WSKAZANIA DO STOSOWANIA:
doskonały środek dla osób starszych i osłabionych, stworzony przez samą naturę.
Może być stosowany przez dzieci, osoby aktywne z nadciśnieniem (obniża ciśnienie).

Stosuje się przy niewydolności i zaburzeniach funkcji wątroby:
marskość, stłuszczenie, wysoki poziom cholesterolu, bilirubiny; zaburzeniach pracy pęcherza i dróg żółciowych: zastoiny żółci, kamica, zaparcia, wzdęcia; chorobach żołądka i dwunastnicy: atonia jelit (obniżona perystaltyka), wrzody, nadkwasota, niestrawność;
zaburzeniach funkcjonowania trzustki: stany zapalne, cukrzyca typu A i B;

zaburzeniach ośrodkowego układu nerwowego: bezsenność, drażliwość, napięcie kinestetyczne, skurcze,

dysfunkcjach mózgu: osłabienie pamięci, funkcji zapamiętywania i rozpoznawczych; chorobach skóry: neurodermatozy, egzema, łuszczyca, półpasiec. trudno gojące się, ropiejące rany;

chorobach układu odpornościowego: częste infekcje, przeziębienia i inne choroby, których leczenie wymaga ogólnego wzmocnienia organizmu.

Preparat stosuje się w profilaktyce (zalecany jest kobietom w wieku 35-45 lat, mężczyznom w wieku 40-60 lat) i w kompleksowym leczeniu chorób onkologicznych: łagodnych nowotworów (guzy, cysty, torbiele, mięśniaki, polipy, brodawczaki i in.); nowotworów przewodu pokarmowego, żołądka, jelit, odbytu, wątroby, trzustki, śledziony, skóry, piersi i prostaty i in.

PRZECIWWSKAZANIA: indywidualna nietolerancja na preparat.

SPOSÓB UŻYCIA:
Wewnętrznie: wstrząsnąć przed użyciem i rozpuścić w ciepłej przegotowanej wodzie 3 łyżeczki preparatu na 150 ml wody, tak przygotowany roztwór używać przez 3-5 miesięcy po l łyżce stołowej 3 razy dziennie 30 min. przed posiłkiem.
W razie potrzeby kurację powtórzyć po 7-10 dniowej przerwie. W przypadku ciężkich stadiów chorobowych dawkę można podwoić.

Zewnętrznie: sporządzić roztwór z l łyżeczki preparatu i 25 ml wody, stosować w postaci kompresów.

ZALECENIA SPECJALNE: podczas kuracji nie wolno spożywać alkoholu, potraw tłustych i smażonych, należy stosować dietę mleczno-roślinną, ograniczać spożywanie tłuszczów, mięsa, konserwantów i wędzonek (wzrasta skuteczność leczenia).

PRZECHOWYWANIE: przechowywać w ciemnym i suchym miejscu, niedostępnym dla dzieci. Termin przydatności :12.2010

OPAKOWANIE: 100 ml w butelce z ciemnego szkła. Opakowanie wystarcza na ok. 2,5 miesiąca kuracji.

W medycynie azjatyckiej uznawana jest za cudowny, uzdrawiający napój, gdyż aktywizuje działanie mózgu, usuwa zmęczenie, ułatwia trawienie i sprzyja akumulowaniu w organizmie witamin, dobra jest na wszystko!
Herbata zielona jest szczególnie popularna w Chinach 
i w Japonii, gdzie stanowi podstawę ceremoniału parzenia i picia herbaty. W Azji Wschodniej zieloną herbatę jeszcze przed wiekami musiały pić dzieci po zjedzeniu słodyczy. Herbata zielona robi ogromną karierę na świecie, popularna jest w USA i w Europie, zalecają ją wszyscy lekarze, bowiem jej lecznicze właściwości są ogromne. Wymienię jej zdrowotne zalety: wzmacnia odporność organizmu, chroni przed grypą, wolnymi rodnikami, próchnicą, cellulitem, wskazana cierpiącym na chorobę wrzodową, nadciśnienie tętnicze, obniża poziom cholesterolu we krwi, leczy cukrzycę gdyż zapobiega wzrostowi poziomu cukru we krwi, chroni przed wirusowym zapaleniem wątroby, poprawia pracę układu krążenia krwi, chroni przed chorobami serca – miażdżycą i zakrzepami, ma działanie moczopędne, dzięki czemu szybciej pozbywamy się toksyn z organizmu, poprawia pracę wątroby i nerek, garbniki zawarte w tej herbacie oddziałują pozytywnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego. Renomowane ośrodki medyczne na świecie dowiodły, że regularne picie zielonej herbaty zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby nowotworowe – raka płuc, jelita grubego, żołądka, odbytu, okrężnicy, trzustki, piersi oraz skóry. Naukowcy uważają, że występujące w zielonej herbacie przeciwutleniacze należą do najsilniejszych, odkrytych dotąd substancji antynowotworowych. Zielona herbata wzmacnia szkliwo zębów (zawiera fluor) i zapobiega chorobom dziąseł. Zalecana przy dużym wysiłku umysłowym i fizycznym – działa pobudzająco, wspomaga szybkość zapamiętywania i kojarzenia, poprawia koncentrację oraz koi nerwy. Pijąc regularnie zieloną herbatę wzbogacamy swoją dietę o witaminy A i E, wapń, potas, cynk, miedź i mangan. Zawarta w zielonej herbacie tenina przyspiesza przemianę materii. Trudno przecenić obecność w herbacie katechinów, czyli związków o działaniu antyutleniającym. To one wypowiadają wojnę wolnym rodnikom, sprawcom starzenia się komórek naszego organizmu. Herbatę powinni pić wszyscy dbający o sylwetkę, uwaga dla palaczy tytoniu – neutralizuje nikotynę!, dla nadużywających alkoholu – łagodzi skutki kaca!
Jak powstaje zielona herbata
Uprawiana jest głównie w Chinach i Azji Wschodniej. Do produkcji suszu używa się wyłącznie pączków liściowych i rosnących na samym wierzchu młodych listków. Zebrane liście są ogrzewane na parze, zwijane i suszone. W przeciwieństwie do czarnej herbaty, herbata zielona nie jest poddawana fermentacji, dzięki temu zachowuje naturalne substancje przeciwrakowe – polifenole, katechinę i taninę. Herbatę zieloną zrodził ten sam krzew herbaciany, a różni je sposób obróbki, dzięki temu po zaparzeniu przybiera słomkowy kolor i gorzkawy specyficzny smak, a przede wszystkim zachowuje wiele cennych składników! Wśród różnych zmodyfikowanych postaci herbaty (ekspresowa w woreczkach, granulowana) najlepsza jest herbata liściasta i taką powinniśmy pić. Sposoby parzenia – w japońskiej tradycji istnieje stara ceremonia parzenia zielonej herbaty. Najpierw należy zagotować około litra wody i pozostawić do lekkiego ostygnięcia aż temperatura spadnie do około 700C. Następnie wsypujemy do naczynia 3 do 5 łyżeczek suszu i zalewamy wodą. Herbata nie powinna parzyć się dłużej niż 3 minuty. Po tym czasie przecedzić napar przez sitko i wlać do wyparzonego wrzątkiem dzbanka. Smakosze twierdzą, że jedną porcję listków można zalewać trzy razy. Inna szkoła mówi by móc delektować się naparem z zielonej herbaty, użyć należy wody oligoceńskiej lub mineralnej niegazowanej, doprowadzając ją do temperatury 700C. Wrzątek bowiem niszczy smak i wartości herbaty. Jeśli napar wydaje się zbyt gorzki, odrobinę herbaty odlewamy, a dodajemy świeżej wody. Zielona herbata nie lubi towarzystwa mleka. Można natomiast osłodzić ją odrobiną cukru, łyżeczką miodu lub dodać listek świeżej mięty. Najprostszy sposób i najczęściej stosowany to: jedną łyżeczkę herbaty liściastej zalać gorącą, lecz nie gotującą się wodą. Zaparzać pod przykryciem 3-5 minut. Jedna łyżeczka herbaty przeznaczona jest do przygotowania jednej szklanki naparu. Doskonałe efekty zdrowotne daje wypicie minimum dwóch filiżanek herbaty dziennie. 
Zielona herbata nieodzowna dla urody i piękna
Jak wspomniałem poprzez zawartość w herbacie katechinów czyli związków o działaniu antyutleniającym – przeciwdziałają one wolnym rodnikom, które są sprawcą starzenia się organizmu. Kompresy z zielonej herbaty warto przykładać na zmęczone powieki – przywrócą naszym oczom blask. Preparat z naparu herbaty i gronowego wina leczy zapalenie spojówek. Herbata oczyszcza cerę i organizm z toksyn, będących jedną z przyczyn cellulitisu. Picie zielonej herbaty przyśpiesza przemianę materii. Niezwykle cenione są naturalne olejki drzewa herbacianego o niezwykle pięknym i mocnym zapachu, pomaga na infekcje grypy, wirusowe, grzybice. Wyciągi herbaciane używane są do produkcji kosmetyków, mają ogromne zastosowanie w produkcji: kremów (chronią skórę przed działaniami słońca), szamponów (wzmacniają cebulki włosowe), mleczka kosmetycznego (zmniejszają potliwość), żeli (chronią przed grzybami i bakteriami) wód zapachowych, maseczek itp. Zawarte w herbacie zielonej olejki eteryczne i tenina działają orzeźwiająco. Pijmy więc ten aromatyczny napój jak najczęściej. Jeżeli zastąpimy nim kawę (uznaną oficjalnie za napój szkodliwy dla zdrowia), colę i czarną herbatę, to na tym zyskają nasze zdrowie i uroda!

Zależnie od potrzeb okładał ziołami rany i pił napary, by ulżyć w chorobie. Okadzał nimi domostwa i świątynie, stosował wonne oleje i smarowidła a także lecznicze nalewki. Świadczą o tym liczne wykopaliska archeologiczne. Ziołom od zawsze przypisywano magiczne moce. To znaczy człowiek orientował się, że działają i na co działają, nie wiedział jedynie dlaczego.

Ceniona hinduska ajurweda licząca sobie ok. 5000lat. spisana została w Wedy dopiero w VIII w. p.n.e. Zarówno Ajurweda jak tradycyjna medycyna chińska opierają się na leczniczych właściwościach ziół.

Na początku naszej ery Diskuries – grecki lekarz opracował pierwszy, znany nam współczesny zielnik. Opisuje w nim m.in. znane nam zioła jak pokrzywę czy czosnek. Jednak pamiętajmy, że w tym samym czasie, po wsiach i osadach pełno było zielarek i zielarzy, którzy posiadali wiedzę praktyczną, przekazywaną od wielu tysięcy lat ustnie z dziada pradziada.

Od średniowiecza w Europie leczeniem ziołami w bardziej naukowy sposób zaczęli powszechnie zajmować się mnisi oraz nadworni medycy.
W XIX wieku chemicy rozpoczęli badania nad wyodrębnianiem czystych substancji czynnych z roślin. Dzięki nim w laboratoriach powstały takie związki lecznicze jak: chinina z kory chinowca (lek na malarię), atropina z pokrzyku wilczej jagody, czy morfina z maku (działanie znieczulające).

Prawie połowa obecnie produkowanych leków i preparatów jest pochodzenia roślinnego. Natomiast 25% procent posiada w swoim składzie wyciągi roślinne lub wydzielone substancje pochodzenia roślinnego. Wyprodukowane w warunkach laboratoryjnych lecznicze substancje chemiczne wchodzące w skład współczesnych preparatów w przeważającej większości powstały w oparciu o ich odpowiedniki występujące naturalnie w przyrodzie. Zielarstwo liczące sobie już kilka tysięcy lat jest kolebką współczesnej farmakologii. To dzięki badaniu substancji zawartych w roślinach w XXI wieku dokonuje się ogromny postęp w medycynie. Pewien grzyb norweski dał np. początek cyklosporynie, która sprawia, że przeszczepy narządów lepiej się przyjmują. Lek otrzymany dzięki syntezie wyizolowanych związków z barwinka madagaskarskiego przedłuża życie chorym białaczkę i ziarnicę złośliwą. Korę platanu bada się pod kątem leczenia AIDS oraz wzmacniająco na układ immunologiczny. Lecznicze właściwości roślin, współczesna zachodnia medycyna wykorzystuje wspomagająco, stosowane są również w homeopatii i aromaterapii.

Według „Reader’s Digest” w Japonii, która uchodzi za najbardziej technologicznie rozwinięty kraj, medycyna chińska czyli Kampo, wg badań, jest zalecana XXI wieku przez… 70-80% lekarzy.
Skoro cała nowoczesna medycyna i farmakologia, rozwijają się dzięki badaniu właściwości roślin to jak tu nie wierzyć w zioła?

O kwaszonej kapuście warto sobie przypomnieć zwłaszcza teraz . Jest tania i dostępna przez cały rok, może dlatego pozostaje niedoceniana? Kwaszona kapusta zawiera niemal wszystkie biopierwiastki i sporo witamin - tym samym jest dużo zdrowsza niż surowa czy gotowana.

- Odnajdziemy w niej znaczną ilość witaminy B12 - potrzebnej do zachowania świeżości umysłu, dobrego nastroju, odporności na stres, dobrego funkcjonowania mózgu i nerwów, wchłaniania żelaza, budowy czerwonych ciałek krwi, do wzrostu komórek i budowy tkanki kostnej. Jest też bogatym źródłem pridoksyny (witaminy B6), bez której nie może odbywać się przemiana białek. W kwaszonej kapuście znajdziemy również niacynę (witaminę PP), ważną do pozyskiwania energii komórek, ogólnej przemiany materii, zapewnienia dobrego nastroju oraz dużą ilość kwasu pantotenowego (witamina B6)

Kapusta kiszona to także solidna dawka witaminy C (układ odpornościowy i produkcja hormonów), potasu (działanie moczopędne i odkwaszające), żelaza (procesy krwiotwórcze), magnezu (siła mięśni i serca) i cynku (tkanka łączna, wydolność umysłowa).

- Na oczyszczenie organizmu świetnie robi kuracja sokiem z kiszonej kapusty, która powinna trwać około dwóch tygodni. W tym celu trzy razy dziennie wypijamy pół szklanki soku. Najlepiej, aby był świeżo przygotowany (odciśnięty z kapusty). Rano sok dobrze jest wypić na czczo, a wieczorem - pół godziny po kolacji -  Sok z kiszonej kapusty może być także stosowany do płukania gardła przy infekcjach.

Cenne właściwości antyrakowe Badania naukowe potwierdzają, że kiszona kapusta sprzyja profilaktyce i zwalczaniu chorób raka.

By zachować jak najwięcej witamin, nie należy kapusty długo gotować. Liście można zblanszować albo ugotować na parze. Do gotującej się kapusty dobrze jest włożyć kawałek czerstwego żytniego chleba, który ma wchłaniać nieprzyjemną woń.

Kapusta od najdawniejszych czasów uważana jest za roślinę leczniczą. Zalecana była jako środek leczący choroby nerwowe, artretyzm, choroby płuc, wątroby, bóle głowy, wrzody i szkorbut. Spożywali ją ludzie ciężko pracujący fizycznie i podróżnicy dla odzyskania sił. Długoletnie badania potwierdziły w całości lecznicze i odżywcze zalety kapusty. Poza tym kapusta ma całe bogactwo witamin: witaminy C tyle co cytryna (już ćwiartka główki zjedzona dziennie zaspokaja nasze zapotrzebowanie na tę witaminę), niemal komplet witamin z grupy B, dużo karotenu oraz witaminy E i K. Jest również zasobna w sole mineralne, przede wszystkim w wapń, potas, magnez, siarkę. Kapusta zawiera liczne przeciwutleniacze, a także rzadką witaminę U która uważana jest za naturalny środek przeciwwrzodowy (niedobór tej witaminy w żołądku i przewodzie pokarmowym powoduje powstawanie wrzodów).

Świeżo odcedzony sok z surowej kapusty jest bardzo dobrze znanym lekiem na wrzody żołądka i dwunastnicy, tak dobrym, że dzięki niemu można zapobiec w wielu przypadkach operacji. Świeżym sokiem z kapusty leczy się również zapalenie jelita grubego. Ma również hamować wzrost polipów jelita grubego. W niektórych badaniach wykazywano, że jedzenie kapusty częściej niż raz w tygodniu zmniejsza ryzyko raka jelita grubego o 66%, zaś spożywanie dwóch łyżek gotowanej kapusty dziennie ma zabezpieczyć przed zachorowaniem na raka żołądka.

Według niektórych autorów kapusta równoważy także system wegetatywno-nerwowy, wzmacnia i odżywia cały organizm. Zawiera bakterie kwasu mlekowego, które przywracając równowagę kwasowo-zasadową, korzystnie wpływają na florę bakteryjną jelit. Kapusta usuwa też trujące produkty przemiany materii. W medycynie ludowej kapusta słodka i kiszona oraz wywar z niej są znanymi środkami przeciw zaparciom. Kapusta ma również pewne właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Z soku z kapusty można przygotować syrop, którego używa się do płukania gardła przy anginie i chorobach układu oddechowego. Kapusta (np. w formie codziennej surówki) jest też doskonałym lekiem przeciwobrzękowym.

Kapusta przyspiesza również przemianę estrogenów, uważana jest więc za pomocną w hamowaniu postępu raka sutka. Kapusta kiszona, dzięki witaminie C i fitoncydom (potrafią niszczyć nawet groźne wirusy i bakterie, jak gronkowiec złocisty czy prątki gruźlicy), jest nieocenionym środkiem zapobiegającym przeziębieniom. Sok z kiszonej kapusty jest napojem witaminowym i ogólnie wzmacniającym , poprawiającym apetyt i trawienie. Jest bogatszy w witaminę C niż liście. Należy więc unikać płukania kapusty kiszonej, a jeśli już to robimy to wypijmy odlany sok, gdyż zawiera wiele cennych składników, w tym bakterii kwasu mlekowego, które w naturalny sposób dezynfekują przewód pokarmowy i ułatwiają trawienie.

Liście surowej kapusty przykłada się na obolałe miejsca. Okłady ze specjalnie przygotowanych liści świeżej kapusty są skuteczne w przypadkach infekcji, ran, czyraków, ropnych zapaleniach palców, tkanki łącznej, kontuzjach, egzemach, ropnych krostach, wysypkach i krostach u niemowląt oraz oparzeniach. Okłady ze świeżych liści kapusty zaleca się również chorym na bronchit, zapalenia oskrzeli, przy bolesnych menstruacjach i zapaleniu macicy.

Badania nad leczniczymi właściwościami kapusty prowadzone są na całym świecie. W ub. roku naukowcy z Politechniki Gdańskiej wraz z gdańską firmą wędliniarską opracowali recepturę wędliny, która będzie wzbogacana glukozynolanami, związkami przeciwrakotwórczymi, zawartymi w kapuście. W tym roku badaniami nad glukozynolanami mają też zająć się naukowcy z ośrodków badawczych Unii Europejskiej i Ukrainy.

Kapusta posiada wiele zalet:

pomaga w zapobieganiu i leczeniu choroby wrzodowej żołądka, zalecana jest w leczeniu anemii, chorób układu oddechowego, przy trądziku, jest pomocna w leczeniu infekcji dróg oddechowych oraz skóry, dzięki dużej zawartości związków siarki, ma działanie antynowotworowe (dzięki zawartości enzymów, które przekształcają zawarte w niej glikosilany w antynowotworowe indole), w świetle ostatnich badań, chroni częściowo przed promieniowaniem rentgenowskim, przynosi ulgę przy artretyzmie, reumatoidalnym zapaleniu stawów, kontuzjach sportowych, naciągnięciach, nadwyrężeniach, stłuczeniach, różnych bólach stawów, głowy. (W tym celu bierze się 2-3 największe liście, usuwa z nich łodyżki i żyłki, następnie lekko zbija tłuczkiem i ogrzewa na grzejniku lub w mikrofalówce. Ciepłą przykłada się na zbolałe miejsce i zabezpiecza bandażem, pozostawiając taki okład na 15 minut. Taką operację powtarza się kilkakrotnie w ciągu dnia), kwas mlekowy zawarty w kiszonej kapuście, doskonale oczyszcza przewód pokarmowy i przyczynia się do powstawania korzystnej flory jelitowej, która zwalcza szkodliwe bakterie i zapewnia prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego.

Kapusta odznacza się małą kalorycznością: 29 kcal w 100 g części jadalnych (dla porównania 100 g mleka zawiera 64 kcal), ponadto kapusta zawiera duże ilości witaminy C, witamin z grupy B, beta - karotenu, żelaza, wapnia, potasu. Przy swoich licznych zaletach, kapusta posiada również działanie niepożądane:

posiada właściwości wzdymające, co jednak można nieco zmniejszyć, stosując w procesie przyrządzania zioła (majeranek, lubczyk, bazylię, kminek, jałowiec, rozmaryn, cebulę, czosnek, pieprz, paprykę); posiada substancje wolotwórcze, jednak są one niebezpieczne dla osób chorych na tarczycę przy codziennym spożywaniu dużych ilości kapusty, niektóre osoby, o bardzo wrażliwej skórze, przy długotrwałym kontakcie ze świeżą kapustą mogą uskarżać się na podrażnienia skóry rąk.

Kilka propozycji przyrządzania kapusty:

Surówka z kapusty ze śliwkami
40 dag kapusty, 20 dag śliwek, 1/2 szklanki majonezu, sól, pieprz, natka pietruszki; Kapustę oczyścić z brzydkich liści, cienko poszatkować. Śliwki umyć, wypestkować, pokroić w paski, dodać do kapusty, posypać natką, dodać majonez i przyprawy, wymieszać. Przybrać śliwkami.

Surówka z kapusty kwaszonej, marchwi, rodzynków, selerów i orzechów z winem

30 dag kapusty kwaszonej, 1 duża marchew, 1/2 selera, 3 łyżki rodzynków, 2 łyżki orzechów laskowych lub włoskich, szczypta cukru, łyżka oleju sojowego lub słonecznikowego, 1/4 szklanki białego wina. Kapustę drobno posiekać, marchew i seler zetrzeć na tarce jarzynowej o średnich oczkach, rodzynki namoczyć w winie, orzechy pokrajać na dość grube kawałki. Wszystkie warzywa, rodzynki z winem, cukier i olej wymieszać. Układać w niedużych pucharkach warstwami, każdą warstwę przesypując orzechami. Można wierzch udekorować bitą śmietaną.

Kotlety z kapusty

1 kg kapusty, duża cebula, 5 dag słoniny, 2 jaja, 4 łyżki tartej bułki, sól, tarta gałka muszkatołowa, zioła, tłuszcz do smażenia. Kapustę pokroić na mniejsze kawałki i ugotować do miękkości, wyjąć ostudzić, odcisnąć nadmiar wody, zemleć w maszynce. Cebulę pokroić w drobną kostkę i podsmażyć na stopionej słoninie, dodać do kapusty. Wszystko mocno podgrzać, cały czas mieszając, dodać przyprawy, zioła. Zestawić z ognia i do gorącej jeszcze dodać bułkę tartą (2 łyżki) i szybko wymieszać. Z tak przygotowanej masy formować nieduże kotlety, obtaczać w bułce tartej i smażyć na złoty kolor. Podawać do ziemniaków i sałatki z pomidorów.

Pasztet z kapusty

1 kg kapusty, marchew, 2 cebule, 4 grzyby suszone, szklanka bułki tartej, kostka rosołowa o smaku grzybowym, 3/4 kostki masła, 4 jaja, sól, pieprz, czosnek (może być w proszku), majeranek, vegeta. Kapustę pokroić na mniejsze kawałki, ugotować w niedużej ilości wody wraz z grzybami i marchwią. Warzywa wyjąć, ostudzić, odcisnąć z wody i przepuścić przez maszynkę wraz z grzybami i cebulą zeszkloną na kilku łyżkach masła. Wszystko podgrzać w garnku dodając kostkę grzybową i masło. Przestudzić. Do masy dodać bułkę tartą, 4 żółtka, przyprawy i ubitą pianę z 4 białek. Wszystko dokładnie wymieszać i przełożyć do formy wysmarowanej tłuszczem i grubo wysypanej bułką tartą (formę można wyłożyć papierem do pieczenia). Piec ok. 50-60 minut w średnio nagrzanym piekarniku. Podawać z ostrym sosem pomidorowym.

Pyzy ziemniaczane z kapustą kwaszoną, mięsem i grzybami

Ciasto: 1 kg surowych ziemniaków, 25 dag ugotowanych ziemniaków, 10 dag mąki, 1/2 cebuli, 8 dag słoniny, sól; Nadzienie: 25 dag kapusty kwaszonej, 1/2 cebuli, łyżka tłuszczu, 10 dag mięsa (ugotowanego, duszonego, pieczonego bądź kiełbasy, może być chudy wędzony boczek), 1-2 dag suszonych grzybów lub 8 dag świeżych, sól, pieprz, bułka tarta. Przygotować nadzienie: kapustę posiekać, ugotować w małej ilości wody bez przykrycia, po czym odcedzić. Cebulę pokroić w kostkę, podsmażyć na tłuszczu, grzyby ugotować, odcedzić, pokroić w paseczki; mięso pokroić w drobną kostkę. Cebulę, grzyby i mięso dodać do kapusty, przyprawić, dokładnie wymieszać, można dodać tartą bułkę, aby farsz był gęsty. Wykonać ciasto na pyzy: ziemniaki obrać, umyć, zetrzeć na tarce, odcisnąć 3/4 szklanki soku. Sok odstawić, po czym wylać płyn, a osadzony krochmal dodać do ciasta. Ugotowane ziemniaki rozgnieść, dodać do tartych, wymieszać z mąką i solą. Z wyrobionego ciasta uformować na stolnicy gruby (4-5 cm) wałek, krajać na poprzeczne krążki o grubości 3 cm, lekko rozpłaszczyć ręką, nałożyć kulkę farszu i starannie zlepić brzegi. Gotowe pyzy wrzucać do wrzącej osolonej wody. Gotować po wypłynięciu 3-5 minut. Podawać polane skwareczkami i sokiem pomidorowym....

Tekst o agawie został usunięty ponieważ zawierał reklamę powodował zmianę formatu strony poza ekran. Teksty na forum należy pisać samodzielnie.

Kopiowanie nie jest zabronione, ale zawsze wychodzi na dobre.

Danusiu

Publikując tekst musisz brać pod uwagę dwie zasadnicze rzeczy.

1- czy tekst nie narusza integralności strony, to znaczy czy nie zmienia ustalonych przez programistę układów i wymiarów tabel i ramek na stronie.

Twój tekst został skopiowany ze strony o innym układzie i powodował zmianę wyglądu strony Tapeciarni na co zwrócił mi uwagę webmaster nadzorujący integralność strony.

2 - czy tekst nie zawiera nazw produktów. Powinnaś wiedzieć że w mediach publikowanie nazwy produktu a jeszcze jak było w tym tekście z poleceniem używania go jest lokowaniem produktu albo kryptoreklamą.

Nie tworząc samodzielnie tekstu nieświadomie dopuściłaś się takiej właśnie kryptoreklamy bo w tekście na końcu wymieniona była nazwa środka poleconego do stosowania przy ochronie Agawy. Samo to skończyło się by się tylko zwróceniem uwagi. Doszło jednak deformowanie strony i dla tego post został usunięty. Jak widać przed kopiowaniem i umieszczeniem artykułu na innej stronie należy go najpierw ze zrozumieniem przeczytać.

Swoim brakiem zrozumienia wykazanym w powyższym proteście potwierdziłaś tylko słuszność mojej decyzji.

Jeśli zaś chodzi o Agawę to zmień układ zdjęć aby nie były szersze od strony i usuń z tekstu nazwy produktów, a następnie ponownie umieść bardzo ciekawy i pouczający  tekst o Agawie na naszym forum. Przed umieszczeniem tekstu dobrze jest najpierw użyć podglądu aby sprawdzić czy nie rozwala strony.