Danusia  |
Dodany:29-03-2012 02:24, wejść:4714 ZAPRASZAM WSZYSTKICH  |
| Danusia |
Dodany:29-03-2012 02:25 O talerzu dla babci Pewna starsza pani mieszkała za miastem wraz z córką i wnuczkiem. Mijały lata, a jej ręce stawały się coraz słabsze i słabsze, podobnie jak jej wzrok i słuch. Bardzo chciała być użyteczna, ale choroby i starość spowodowały, że miała niezręczne i niepewne ruchy. Tak więc babunia tłukła naczynia, gubiła sztućce, rozlewała wodę i potrawy. Pewnego dnia jej córka, rozdrażniona tym, że matka zbiła jeszcze jeden cenny talerz, posłała chłopca, by kupił drewniany talerz dla babci. Chłopiec ociągał się, ponieważ wiedział, że to upokorzyłoby jego babunię. Głucha na jego wywody matka zmusiła go do posłuszeństwa. Ale chłopiec wrócił do domu nie z jednym, lecz z dwoma drewnianymi talerzami. - Przecież Ci mówiłam, żebyś kupił jeden! - zgromiła go matka. - Czy nie zrozumiałeś? - Owszem - odrzekł chłopiec - ale drugi kupiłem dla Ciebie, kiedy będziesz stara. |
| Danusia |
Dodany:29-03-2012 02:35 Najpiękniejsze serce Pewien młodzieniec chwalił się, że ma najpiękniejsze serce w dolinie. Chwalił się nim na rynku i zebrał się ogromny tłum by je podziwiać bowiem było w swym kształcie perfekcyjne. Nie miało żadnej skazy, było przepiękne, gładkie i błyszczące. Biło bardzo żywo. Chłopak krzyczał na cały głos że nikt nie ma piękniejszego serca od niego i wszyscy mu potakiwali bowiem jego serce było idealne. Jednak w pewnym momencie jakiś strzec z tłumu krzyknął: Dlaczego twierdzisz, że twoje serce jest najpiękniejsze skoro moje jest o wiele piękniejsze od twojego? Młodzieniec bardzo się zdziwił słysząc te słowa a potem spojrzał na serce starca i się zaśmiał. Serce starca biło bardzo żywo, być może nawet żywiej od serca młodzieńca ale było to serce poorane rozlicznymi bruzdami, serce w którym było wiele brakujących kawałków. Wiele tez w nim było kawałków które do tegoż serca nie pasowały. Było to serce brzydkie które w żaden sposób nie mogło się równać z nieskazitelnym sercem młodzieńca. Chłopak zapytał się dlaczego starzec uważa że jego serce jest piękniejsze skoro wszyscy widzą, że nie jest ono nawet w części tak piękne jak jego własne serce. Wtedy starzec rzekł, że w życiu nie zamieniłby tego serca na serce młodzieńca. Powiedział też, aby młodzieniec spojrzał na jego serce i wskazując na blizny rzekł: - Widzisz te blizny i brakujące kawałki? Nie ma ich tu dlatego, że ofiarowałem je z miłości dla wielu osób a niesie to ryzyko, bo często się zdarza, że sami ofiarowujemy uczucie dla innych , ale oni nie dają nam nic w zamian. Stąd te blizny, bo choć dałem im część swojego serca, oni nie dali mi nic. Jeśli natomiast spojrzysz uważnie dostrzeżesz, że wiele kawałków do mojego serca niezupełnie pasuje. Są to kawałki serca innych, które oni mi ofiarowali i które znalazły stałe miejsce w moim sercu. Dlatego moje serce jest piękniejsze od twojego. Natomiast te bruzdy, które widzisz zrobili ludzie nieczuli, ludzie, którzy mnie zranili. Wtedy młodzieniec spojrzał na starca, zrozumiał i zapłakał. Potem wziął kawałek swojego przepięknego serca i ofiarował go starcowi, a starzec zrobił to samo. Padli sobie w ramiona i rozpłakali się, po czym odeszli razem w wielkiej przyjaźni. Młodzieniec włożył część serca starca do swojego serca w miejsce brakującego kawałka, który dał starcowi. Ten nowy kawałek pasował tam, choć nie idealnie, co zmąciło doskonałą harmonię serca młodzieńca. Nigdy jednak wcześniej serce młodzieńca nie było tak piękne jak w tym momencie i młodzieniec dopiero teraz to zrozumiał. |
janeks |
Dodany:10-03-2015 09:34 O prawach dziecka Marcin Brykczyński Niech się wreszcie każdy dowie I rozpowie w świecie całym Że dziecko to także człowiek Tyle że jest mały. Dlatego ludzie uczeni Którym za to należą się brawa Chcąc wielu dzieci los odmienić Stworzyli dla was mądre prawa. Więc je na co dzień i od święta próbujcie dobrze zapamiętać: Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego A szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego. Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi I mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić. Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać I każdego mogę zawsze na ratunek wzywać. Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami Nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami. Nikt nie może moich listów czytać bez pytania Mam też prawo do tajemnic i własnego zdania. Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa A gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa. Tak się w wiersze poukładały Prawa dla dzieci na całym świecie Byście w potrzebie z nich korzystały najlepiej jak umiecie. |
| janeks |
Dodany:10-03-2015 09:35 "Troszeczkę ziemi, troszeczkę słońca" Eleni Gdy słońce ześle na ziemię swój blask znów myśli me płyną od nieba do gwiazd gdy barwne kwiaty się chylą do rąk podnoszę do góry wzrok Tam w niebie wysokim jest dobro i zło podziwiam obłoki nim padnie z nich grom i szukam daremnie słów , które wziął wiatr i czego mi jeszcze brak Troszeczkę ziemi, troszeczkę słońca gdy dzień nie dzieli a noc nas łączy troszeczkę ziemi, troszeczkę serca tego pragniemy by piękniej żyć Troszeczkę ziemi, troszeczkę nieba bo chmur i cieni nam już nie trzeba Troszeczkę ziemi, troszeczkę słońca trochę nadziei i więcej nic Przyglądam się kwiatom i dobrze mi z tym dopóki trwa lato nie lękam się zim i chociaż jesienny powieje wnet wiatr odnajdę znów lata ślad Troszeczkę ziemi, troszeczkę słońca gdy dzień nie dzieli a noc nas łączy troszeczkę ziemi, troszeczkę serca tego pragniemy by piękniej żyć Troszeczkę ziemi, troszeczkę nieba bo chmur i cieni nam już nie trzeba Troszeczkę ziemi, troszeczkę słońca trochę nadziei i więcej nic |
| janeks |
Dodany:10-03-2015 09:35 Czerwone Gitary Trzecia miłość - żagle Ucichł wiatr, morze śpi w blasku gwiazd. Wspomnę znów miłość swą w taki czas. Smukły miała kształt, ostro szła na wiatr: Moja łódź, pierwsza łódź - miłość ma. Każdy, kto kocha wiatr, wie jak jest, Kiedy już z oczu nam ginie brzeg. Wiatr na wantach gra, morze rusza w tan, Kiedy kil znaczy ślad pośród pian. Na skrzydłach żagli w brzask płyniemy tak. Po stromych rzeźbach fal płyniemy tak. Wtopieni w zieleń mórz ze światłem dnia. Szaleni wiatrem, co nam scherzo gra. Piękny czas, rejsów czas kończył się. Kiedyś sztorm rzucił łódź aż na brzeg. Patrzeć było żal - stała wryta w piach Miłość ma - wierna łódź, zeschły wrak. Rozstać się, żegnać się ciężko jest. Starczył mi nafty litr, pakuł pęk ... Kiedy płomień zgasł, popiół rozwiał wiatr ... W morze znów rusza łódź - miłość ma. Na skrzydłach żagli w brzask płyniemy tak. Po stromych rzeźbach fal płyniemy tak. Wtopieni w zieleń mórz ze światłem dnia. Szaleni wiatrem, co nam scherzo gra. Gra, gra. |
edidan |
Dodany:10-03-2015 09:43 Każdy ma do przebycia Swoją podróż życia Mijamy stacje życiowe jedne szare Inne zaś kolorowe Poznajemy ludzi Którzy wsiadają i wysiadają Lub też do końca podróży Przy nas pozostają Każdy z nas wybiera Swój przedział życiowy Jednym wystarcza zwykły Innym zaś luksusowy Lecz nie ważny jest luksus W życiu człowieka Bo sensem tej podróży Jest miłość do drugiego człowieka. |
| edidan |
Dodany:10-03-2015 09:44 Są serca, co żal w sobie noszą. Są usta, co o nic nie proszą. Są ludzie, co dumę swą mają. Dramatu losu poznać nie dają. Są źli, co nie znają dobrego. Są dobrzy, co nie znają złego. I uśmiechnięci, choć w oczach cierpienie. Z tęsknotą czekają na własne zbawienie. Świat kolorowy jest pokręcony. Nie ważne z której to patrzysz strony. Wszystko choć piękne. to bardzo złudne. Poznać cel życia. jakież to trudne... |
| edidan |
Dodany:10-03-2015 09:45 Oglądasz się za siebie... Kolejny dzień za Tobą. I wiesz, czas pędzi jak szaleniec, Szybciej i szybciej, to nie nowość. I znowu zliczasz życia łup, Wszystkie porażki i podboje. I nie raz los Cię gorzko zwiódł, A czasem mogłeś wyjść na swoje. Więc, każda z Twoich nowych dróg, Niech będzie ta szczęśliwa... Niech każda Twa decyzja, Okaże się właściwa. Z odwagą i uśmiechem, Zaczynaj dzień co rano. Kochaj i tak postępuj, By Ciebie też kochano. I zamiast lat przybywać, Niech Ci ubywa... z wiekiem. I zawsze dla człowieka, Po prostu bądź człowiekiem. Lidzia** |
| janeks |
Dodany:11-03-2015 09:55 Edyta Geppert - Och, życie kocham cię nad życie Uparcie i skrycie och życie kocham cię kocham cię kocham cię nad życie W każdą pogodę potrafią dostrzec oczy moje młode niebezpieczną twą urodę Kocham cię życie poznawać pragnę cię pragnę cię pragnę cię w zachwycie choć barwy ściemniasz wierzę w światełko które rozprasza mrok Wierzę w niezmienność Nadziei nadziei W światełko na mierzei Co drogę wskaże we mgle Nie zdradzi mnie Nie opuści mnie A ja szepnę skrycie och życie kocham cię kocham cię kocham cię nad życie Choć barwy ściemniasz Choć tej wędrówki mi nie uprzyjemniasz Choć się marnie odwzajemniasz Kocham cię życie Kiedy sen kończy się kończy się kończy się o świcie A ja się rzucam Z nadzieją nową na budzący się dzień Chcę spotkać w tym dniu Człowieka co czuje jak ja Chcę powierzyć mu Powierzyć mu swój niepokój Chcę w jego wzroku Dojrzeć to światełko które sprawi Że on powie jak ja- jak ja Uparcie i skrycie och życie kocham cię kocham cię kocham cię nad życie Jem jabłko winne I myślę ech ty życie łez mych winne Nie zamienię cię na inne Kocham cię życie Poznawać pragnę cię pragnę cię Pragnę cię w zachwycie I spotkać człowieka Który tak życie kocha I tak jak ja Nadzieję ma... |
| janeks |
Dodany:11-03-2015 09:56 LITANIA Modlę się ,Boże żarliwie, Modlę się,Boże serdecznie, Za krzywdę upokorzonych, Za drżenie oczekujących, Za wieczny niepowrót zmarłych, Za konających bezsilność, Za smutek niezrozumianych, Za beznadziejność proszących, Za obrażonych,wyśmianych, Za głupich,złych i maluczkich, Za tych,co biegną zdyszani Do najbliższego doktora, Za tych co z miasta wracają Z bijącym sercem do domu, Za potrąconych grubiańsko,Za wygwizdanych w teatrze, Za nudnych,brzydkich,niezdarnych, Za słabych,bitych,gnębionych, Za tych co usnąć nie mogą, Za tych,co śmierci się boją, Za czekających w aptekach I za spóźnionych na pociąg,- -ZA WSZYSTKICH MIESZKAŃCÓW ŚWIATA,Za ich kłopoty,frasunki, Troski,przykrości,zmartwienia, Za niepokoje i bóle, Za każde drgnienie najmniejsze, Co nie jest szczęściem radością, Która niech ludziom tym wiecznie przyświeca jeno życzliwie - Modlę się,Boże,serdecznie, Modlę się Boże żarliwie! /Julian Tuwim/ |
| janeks |
Dodany:11-03-2015 09:57 .. Życie Życie jest szansą, schwyć ją. Życie jest pięknem, podziwiaj je. Życie jest radością, próbuj ją. Życie jest snem, uczyń je prawdą. Życie jest wyzwaniem, zmierz się z nim. Życie jest obowiązkiem, wypełnij go. Życie jest grą, zagraj w nią. Życie jest cenne, doceń je. Życie jest bogactwem, strzeż go. Życie jest miłością, ciesz się nią. Życie jest tajemnicą, odryj ją. Życie jest obietnicą, spełnij ją. Życie jest smutkiem, pokonaj go. Życie jest hymnem, wyśpiewaj go. Życie jest walką, podejmij ją. Życie jest tragedią, pojmij ją. Życie jest przygodą, rzuć się w nią. Życie jest szczęściem, zasłuż na nie. Życie jest życiem, broń go. Matka Teresa z Kalkuty |
| edidan |
Dodany:11-03-2015 10:27 Zegar tyka każdemu , ucieka czas, ucieka szczęście... Z każdym dniem coraz mniej go - nie więcej. Życie tak szybko upływa, wraz z nim i szczęścia ubywa... I choć marzenia powoli się spełniają - to cóż z tego? Skoro i tak pełni szczęścia nie dają. Nurtujące umysł pytania zmuszają do myślenia... Czy urodzić się by umrzeć to sens naszego istnienia? Czasem wystarczy mała chwila...jesteś i już Cię nie ma. Dlaczego młodzi ludzie cierpiąc umierają A inni z łatwością życia się pozbywają? Taki przedziwny i niesprawiedliwy jest los. Po co więc nadzieje, po co te marzenia, Po co zakładać życiowe cele... może nie do spełnienia? Najlepsze lekarstwo - to żyć dniem dzisiejszym... Kochać, śmiać się, cieszyć każdą szczęśliwą chwilą, Nie patrzeć w przyszłość, nie liczyć godzin, dni ani lat , Może właśnie wtedy weselszy wyda się świat. Pozostawić tylko miłe wspomnienia w pamięci Być może uda się ten zegar troszkę przykręcić |
| edidan |
Dodany:11-03-2015 10:27 Bogactwo uczuć tworzy człowieka, a życie jest kręte niczym rzeka, jak postępować by być lubianym, kochać i jednocześnie być kochanym... Lekarstwo znaleźć na swoje życie, żyć pełną piersią ciągle w rozkwicie, smutki odsuwać na dalszy plan, oczekiwać tylko dobrych zmian... W drugim człowieku zobaczyć człowieka, bo przecież tak szybko życie ucieka, sprawić komuś maleńką niespodziankę... Otoczyć dobrymi myślami.... Dobry ślad tutaj po sobie zostawić... |
| edidan |
Dodany:11-03-2015 10:29 A po burzy wychodzi słońce po złych, dobre nadchodzą dni po mroźnej zimie, lato gorące, a po rozpaczy, radości łzy. Jeszcze tylko zapomnieć wymazać z pamięci, by nigdy więcej nie wspomnieć tych chwil, w których zabrakło tęczy zapomnieć o smaku łez i bólu, co serce poranił, a żal zostawić za sobą gdzieś, by duszy goryczą nie karmił, przecież słońce już świeci, a uśmiech pojawił się na twarzy nadzieja jak ptak znów przyleci i nowy płomień rozżarzy. Życie zaprasza do tańca sunąc w radosnym pochodzie, a smutek w roli wygnańca znika, jak kamień rzucony do wody. Jak dzień przychodzi po nocy, tak słońce wychodzi po burzy i wiatr przestaje wiać w oczy w tej dziwnej życia podróży. .. |
| janeks |
Dodany:12-03-2015 13:10 Poszła panna po wodę, miała piękną urodę, Wyjechał-ci pan, i stłukł-ci jej dzban "Moja panno,nie płaczże, ja ci ten dzban zapłacę; talara ci dam za zielony dzban!" I talara nie chciała tylko dzbana płakała "Mój zielony dzban, co mi go stłukł pan!" "Moja panno nie płaczże ja tobie dzban zapłacę; konika ci dam za zielony dzban. I konika nie chciała tylko dzbana płakała, "Mój zielony dzban, co stłukł pan!" "Moja panno ,nie płaczże, ja ci ten dzban zapłacę; forysia ci dam za zielony dzban!" I forysia nie chciała tylko dzbana płakała: "Mój zielony dzban, co mi stłukł pan!" "Nie płacz panno,nie płaczże, ja ci ten dzban zapłacę; sam ci się oddam za zielony dzban!" "Wiwat,wiwat,wygrałam, za dzban,pana dostałam, za zielony dzban ja starostę mam!" |
| janeks |
Dodany:12-03-2015 13:11 Ruszaj z Bogiem 1 Przyszedł ktoś kiedyś i stanął pod progiem, Mówiąc: “bez chleba dziś jestem!…” - Lecz odrzeczono mu słowem i gestem: “Ruszajże z Bogiem!…” 2 Więc dalej ruszył po takiej nauce, Westchnąwszy w sobie: “Zaprawdę, nie wiem, co teraz już zrobię, Tu zaś nie wrócę…” 3 I lata przeszły; chleb znowu był tanim - Raz księdza w drodze spotyka, Który szedł z Bogiem do paralityka; Rusza on za nim: 4 Idzie - a drogę wskazują im wprawni Ludzie (bo duża parafia) - Aż oto patrzy, że w miejsce utrafia, Gdzie żebrał dawniéj… 5 Więc nie wszedł w dom ów, tylko kląkł na progu, Wołając: “Wszechmocny Panie!” Zmiłuj się nad nim, może nie był w stanie; Któż równy Bogu?… 6 Nie powiem dalej, bo może przelęknę - To nadmienię tylko jeszcze: Że nie zmyślili tego wieszcze… Bo zbyt jest piękne! Cyprian Kamil Norwid |
| janeks |
Dodany:12-03-2015 13:12 Ciągle pada Ciągle pada! Asfalt ulic jest dziś śliski jak brzuch ryby, Mokre niebo się opuszcza coraz niżej, żeby przejrzeć się w marszczonej deszczem wodzie. A ja? A ja chodzę desperacko i na przekór wszystkim moknę, Patrzę w niebo, chwytam w usta deszczu krople, patrzą na mnie rozpłaszczone twarze w oknie, to nic. Ciągle pada! Ludzie biegną, bo się bardzo boją deszczu, Stoją w bramie, ledwie się w tej bramie mieszcząc, ludzie skaczą przez kałuże na swej drodze. A ja? A ja chodzę, nie przejmując się ulewą ani spiesząc, Czując jak mi krople deszczu usta pieszczą, ze złożonym parasolem idę pieszo, o tak! Ciągle pada, alejkami już strumienie wody płyną, Jakaś para się okryła peleryną, przyglądając się jak mokną bzy w ogrodzie. A ja? A ja chodzę w strugach wody, ale z czołem podniesionym, Żadna siła mnie nie zmusza i nie goni, idę niby zwiastun burzy z kwiatkiem w dłoni, o tak. Ciągle pada, nagle ogniem otworzyły się niebiosa, Potem zaczął deszcz ulewny siec z ukosa, liście klonu się zatrzęsły w wielkiej trwodze. A ja? A ja chodzę i niestraszna mi wichura ni ulewa, Ani piorun, który trafił obok drzewa, słucham wiatru, który wciąż inaczej śpiewa. Czerwone Gitary |
| janeks |
Dodany:12-03-2015 13:24 dla cierpienia dzisiaj Zmartwychwstałeś |
| edidan |
Dodany:12-03-2015 13:31 Oglądasz się za siebie... Kolejny dzień za Tobą. I wiesz, czas pędzi jak szaleniec, Szybciej i szybciej, to nie nowość. I znowu zliczasz życia łup, Wszystkie porażki i podboje. I nie raz los Cię gorzko zwiódł, A czasem mogłeś wyjść na swoje. Więc, każda z Twoich nowych dróg, Niech będzie ta szczęśliwa... Niech każda Twa decyzja, Okaże się właściwa. Z odwagą i uśmiechem, Zaczynaj dzień co rano. Kochaj i tak postępuj, By Ciebie też kochano. I zamiast lat przybywać, Niech Ci ubywa... z wiekiem. I zawsze dla człowieka, Po prostu bądź człowiekiem. |
| edidan |
Dodany:12-03-2015 13:32 Czasami myśl się z myślą mija, a słowo nie ogrzewa dłoni, czasem zdarzy się taka chwila, co niepotrzebnie trochę boli. Czasami idziesz inną drogą, wcześniej się kładziesz, później wstajesz. Czasem chcesz pobyć tylko z sobą, podążać tropem własnych marzeń. Czasami coś jest bez znaczenia, choć wcześniej było najważniejsze, Czasem potrzeba smugi cienia, by jutro pragnąć jeszcze więcej... |
| edidan |
Dodany:12-03-2015 13:34 Życiowa prawda Miesiąc za miesiącem, rok za rokiem mija, Przyroda raz więdnie, to się znów rozwija, Życie wciąż do przodu stawia wielkie kroki, Bywają upadki lecz są też uroki. Trzeba przyjąć wszystko: smutki i radości, Sprzyjające wiatry, losu przeciwności, Co nam jest pisane, to nas nie ominie Raz jesteśmy w dołku, a raz na "równinie". |
| janeks |
Dodany:12-03-2015 13:57 Mamie nie chcę mówić żegnaj nikt nie lubi tego słowa zwłaszcza my - kochający swe dłonie uśmiechające się do wspólnej pracy do widzenia nie do nas pasuje - patrzący sercem nigdy nie tracą siebie z horyzontu Miłości do usłyszenia rani nasze uszy przyzwyczajone do szeptu i łagodnych słów milczenia - rozbrzmiewających w duszach na jednej fali zrozumienia może po prostu nie powiem nic tylko uśmiech krzyżyk na czole i otarta nadzieją łza |
| edidan |
Dodany:12-03-2015 14:13 Trzeba wierzyć, że będzie jutro i kolejne dni, że zaświeci słońce i spełnią się nasze sny. Trzeba patrzeć, by dostrzec piękno i dobro wokół nas, by podziwiać ludzi i świat niejeden raz. Trzeba słuchać prawd od wieków głoszonych przez mędrców i tej cichutkiej melodii, co gra w naszym sercu. Trzeba szukać przyjaciół i szczęścia, sił i wytrwałości tego wszystkiego, co daje nam tyle radości. Trzeba próbować życia i ze swym losem się zmierzyć, by nie żałować, że czegoś nie udało się przeżyć. Trzeba marzyć, bo marzenia są miłe i tak cudowne, bo dzięki nim życie jest wspaniałe i fascynujące. Trzeba kochać, ponieważ tylko miłość w życiu liczy się, więc kochajmy z całego serca, ile starczy sił. Trzeba żyć jak potrafimy najlepiej, najpiękniej, bo życie jest chwilą i niczym więcej. |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 11:42 Addio pomidory/Kabaret Starszych Panow/ Minął sierpień, minął wrzesień, znów październik i ta jesień rozpostarła melancholii mglisty woal Nie żałuję letnich dzionków, róż, poziomek i skowronkow Lecz jednego, jedynego jest mi żal Addio pomidory, addio ulubione Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół Nadchodzą znów wieczory sałatki niejedzonej Tęsknoty dojmującej i łzy przełkniętej wpół To cóż że jeść ja będę zupy i tomaty Gdy pomnę wciąż wasz świeży miąższ ... w te witaminy przebogaty... Addio pomidory, addio utracone Przez długie, złe miesiące wasz zapach będę czuł Owszem była i dziewczyna i miłości pajeczyna co oplotła drżący dwukwiat naszych ciał Porwał dziewcze zdrady poryw i zabrała pomidory te ostatnie com schowane przed nią miał Addio pomidory, addio ulubione Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół Nadchodzą znów wieczory sałatki niejedzonej Tęsknoty dojmującej i łzy przełkniętej wpół To cóż że jeść ja będę zupy i tomaty Gdy pomnę wciąż wasz świeży miąższ ... w te witaminy przebogaty... Addio pomidory, addio utracone Przez długie, złe miesiące wasz zapach będę czuł Kurcze pieczone,to naprawde juz pazdziernik i znow jesien i znow jestem starsza i znow krotkie dni i znow....... Czy jest na to jakies lekarstwo  ? |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 11:42 Ziemia ojczysta Ziemio ojczysta, ziemio rodzinna, Ziemio mej matki, mojego ojca, sióstr i braci. Ziemio chrztu świętego i pierwszego znaku krzyża, Ziemio mojego dzieciństwa i młodości mojej. Dziś wyznać ci muszę: Że trzeba było sześćdziesięciu lat życia, Że trzeba było pierwszych myśli o tym, Co nastąpić musi: o konieczności opuszczenia ciebie, Ziemio ojczysta, ziemio rodzinna. Aż tego było trzeba: Aby na nowo ożyła pamięć o tobie, Aby na nowo ożyła ku tobie miłość. Dziś o wybaczenie prosić cię pragnę: Jeśli w innej ziemi, niż rodzinna spocząć mi przyjdzie, Jeśli inna ziemia, niż rodzinna przyjąć mnie zechce, Jeśli w innej ziemi a nie rodzinnej, W proch obróci się to, co doczesne. Dziś składam ci obietnicę: Że pamięci o tobie i miłości ku tobie Żaden czas w proch obrócić nie może. Pamięć o tobie i miłość ku tobie Zabiorę w wieczne podwoje, Ziemio ojczysta, ziemia rodzinna. Lubień, dnia 17 marca 2003 r. ks. Franciszek BOBEŁ |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 11:43 "Ja, żołnierz Wojska Polskiego, przysięgam służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, bronić jej niepodległości i granic. Stać na straży Konstytucji, strzec honoru żołnierza polskiego, sztandaru wojskowego bronić. Za sprawę mojej Ojczyzny w potrzebie, krwi własnej ani życia nie szczędzić. Tak mi dopomóż Bóg." |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 11:54 Sekunda... Minuta... Godzina... Dzień... Ucieka przez palce. Zostań! Chce się tobą nacieszyć! Szarpie się. Musi odejść. Błagam. Ale i tak odchodzi. Może nadejdzie następna chwila uniesienia? Nawet jeśli. Nim się obejrzę, jej nie będzie... |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 11:55 Gdy jest Ci ciężko, a w sercu smutek i żal. Odrzuć kłopoty i problemy w dal. Życie jest piękne, ciesz się nim i nie oglądaj się w tył. Wykorzystaj wszystkie chwile a życie będzie Ci miłe. |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 11:56 To wielka sztuka umieć żyć, znajdować dobro, omijać zło... Pragnąć miłości i bez niej być, doceniać przyjaźń, nie zejść na dno! To wielka sztuka umieć rozumieć, ludzkie przywary i cudzy ból... Czyjeś cierpienie, kruchość istnienia, istotę grzechu, wymowę słów... To wielka sztuka witać uśmiechem, każdy dzień nowy, choć serce drży... Wszak myśl ulotna powraca echem, w pogodne i mroczne dni.. |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 11:57 Życie... Życie jest rzeką rwącą do przodu, która ma swe źródło i swe ujście. Pędzi do morza na dłuższy spoczynek, aż znowu zamieni się w chmury, spadnie z deszczem i pędzi od nowa. Życie jest jak motyl piękne i ulotne, pełne barw i kolorów. Życie jest jak kwiat uginający się na wietrze, który próbuje uchwycić jak najwięcej promyków słońca, a podczas burzy próbuje się ukryć i utulić. Życie jest jak człowiek kroczący do przodu i stale poszukujący Wielkiej Miłości, aby udać się na spoczynek. (mojego autorstwa) |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 12:30 Edi czytając wiersz Twojego autorstwa jestem bardzo mile i pozytywnie zaskoczony. Szkoda że nie piszesz więcej podobnych wierszów bo naprawdę fajnie się je czyta i dają bardzo dużo do myślenia.A ja bardzo lubię przewijające się motywy przyrody natury i otaczającego nas świata .SUPER . |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 12:31 Zapomniałem Edi czy ja mogę sobie go skopiować wyłącznie dla siebie. Obiecuję że nie wykorzystam go w komentarzach bo to jest wszakże twoje fantastyczne autorstwo. |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 12:31 Pochlebia mi to |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 12:36 No Edi nie bądź taki to jest prawda. A Ty akurat uderzyłeś w te struny fauny i flory, takiego realnego świata ktore ja wprost uwielbiam.Gdybyś pisał o kosmosie , motorach, albo o robotach to też bym Ciebie chwalił ale takiego zachwytu jak nad tym Twoim obecnym wierszem by raczej nie było bo to mnie nie interesuje. |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 12:38 Taki już jestem |
| janeks |
Dodany:13-03-2015 17:34 Może dobrze że taki już Jesteś ale jeszcze jedno Tobie powiem te okulary na avatarze masz przebojowe i naprawdę fotogeniczne. |
| edidan |
Dodany:13-03-2015 17:37 Przebojowe........miło mi |
radoslaw |
Dodany:13-03-2015 17:55 Władysław Bełza DO POLSKIEGO CHŁOPIĘCIA Nie płacz, nie płacz synku drogi, Żeś na ziemi swej ubogi! Że nie miecz ci ani radło, Lecz tułactwo w doli padło, Żeś łzy tylko i cierpienia, Odziedziczył z twego mienia. Przez Bóg żywy, to fałsz dziecię! Naprzód wziąłeś na tym świecie To, co rodu twego znakiem: Imię zacne żeś Polakiem. A czy wiesz ty, ile cześci, Krwi i chwały w nim się mieści? Czy wiesz, jaka to poczciwa Duma, wzrusza twe serduszko, Gdy z usteczek ci się zrywa: To Batory! to Kościuszko! Urodzajna twoja rola, Zbożem śmieją ci się pola, Lasy twoje echa głuszą, Owce wełną ci się puszą, A jesienią, na jabłoni, Owoc się jak szkarłat płoni, Że zostaje na przychówek, I na zimę i przednówek. A więc nie płacz synku drogi, Żeś na ziemi swej ubogi; Bo z twych łanów, w dawne lata, Tyś spichlerzem był pół świata, Dzieląc wszystkich pod swym niebem, Równo sercem jak i chlebem Sól z Wieliczki brałeś hojnie, Złoto w dani lub na wojnie, A na pługi i do zbroi, Szło żelazo z ziemi twojéj, I starczyło z twojej gleby, I na zbytek i potrzeby. Więc pogodnem patrz mi licem, Boś ty skarbów tych dziedzicem! I rąk nie łam z próżną troską... Wróci Bóg, co przemoc wzięła! W sprawiedliwość wierzmy Boską: Jeszcze Polska nie zginęła! |
| janeks |
Dodany:14-03-2015 07:45 W podziemiach Wawelu Czy znasz młody przyjacielu, Groby królów na Wawelu? Poznaj skarb ten dawnej cnoty, Co ozdabiał czas miniony, Najcenniejsze to klejnoty, Z całej polskiej twej Korony. Na kolanach idź mój mały, Przed te trumny marmurowe, I u szczątków dawnej chwały, Ze czcią pochyl twoją głowę. Tu nadziei żar i wiary, Niech się w sercu twem rozgości, Na ołtarzu tym ofiary, Poświecenia i miłości. Tu uczucia najgorętsze, W młodem swojem rozpal łonie, Bo tu wszystko, co najświętsze, W tym złożono Panteonie! Pod tych mrocznych wiązań stropem, Legł król kmiotków pełen chwały, Co nie szablą, ale snopem, Podparł polski tron wspaniały. Tu Jagiełło, na świątnicach Starych bogów, krzyże dźwiga; Obok cudna, z łzą na licach, W sarkofagu śpi Jadwiga! Ci co blaski światła siali, I praw ludu wiernie strzegli: Męże czynu, hartu stali, Dwaj Zygmunci tutaj legli. Tu szczerbiona w krwawym boju, Batorego szabla świeci; A tam znowu, po dniach znoju, Syty zwycięstw, legł Jan trzeci! Dalej widzisz moja duszko, Wawrzyn wstęgą przewiązany; Tutaj spoczął nasz Kościuszko, Wódz, nad innych ukochany! Obok niego, dziecię moje, Książę Józef legł ze sławą, Co do walki, polskie woje, Marszałkowską wiódł buławę! Wszystkoż, wszystko tak posnęło, Jak te sławy naszej świadki? Wszystkoż wszystko tak minęło, Jak na grobach więdną kwiatki? Precz z rozpaczą! Choć z mogiły, Roześmieje się kwiat w wiośnie! Wiec zaczerpmy tutaj siły, Bo z przeszłości - przyszłość rośnie! */ Władysław Bełza /* |
| janeks |
Dodany:14-03-2015 07:47 Jan Brzechwa Tulipan i Róża W jednym stali wazonie tulipan i róża. Rzekł tulipan: " Dalipan, Że to mnie oburza, Pokoju nikt nie wietrzy, duszno niesłychanie, W takiej temperaturze żyć nie jestem w stanie. Lufcik niech gospodyni przynajmniej otworzy, Już wczoraj źle się czułem, a dziś - jeszcze gorzej!" Odrzecze na to róża: "Panie Tulipanie, Proszę, niech pan nie nudzi i kwękać przestanie. Egoista i sobek z pana! Jak pan może Domagać się wietrzenia, gdy chłód jest na dworze? Jeśli pan nie zamilknie - język panu przytnę! Zdrowie mam takie kruche, płatki aksamitne, Łodyżki delikatne, przeciągów się boję, Zaraz dreszczy dostaję, gdy wietrzą pokoje, Woń, barwę mogę stracić przy lada chorobie, A pana to nie wzrusza. Pan myśli o sobie!" Rzekł tulipan: "Dalipan, Sądzi pani błędnie, Wiadomo, że kwiat każdy bez powietrza więdnie, Lecz jeśli pani każe - chętnie się poświęcę, Dla pięknej róży - wszystko! I nie mówmy więcej! Okna pozamykane niech będą. Pokoje Nieprzewietrzane. Trudno!" I zwiędli oboje. |
| janeks |
Dodany:14-03-2015 07:47 Nie przysłaniajcie różom księżyca gdy świeci Róże kochają księżyc tak jak poeci W niebo z ogrodów patrzą i patrzą nim zasną I śni się różom w ciemności ta jasność Róże mają kocie źrenice ja wiem Róże z rzadka oczy podnoszą ja wiem I najchętniej róże z księżycem ja wiem Swe dialogi wiodą wśród nocy ja wiem Róże mają usta gorące ja wiem Ogień róży na deszczu nie gaśnie ja wiem Róże mają kolce drapieżne ja wiem Kaleczą do krwi gdy pieszczą i kaleczą do krwi gdy pieszczą Ja wiem, ja wiem, ja wiem, ja dobrze o tym wiem Nie przesłaniajcie różom księżyca nim zasną Róże kochają tarczę księżyca tę jasność W ziemię wrośnięte i oniemiałe w milczeniu Lecą na księżyc kiedy przepływa nad Ziemią /Anna German „Księżyc i róże”/ |
| edidan |
Dodany:14-03-2015 10:21 Życie nasze... Życie czekaniem jest na nieznane, niespodziewane Szukaniem nowych dróg, wracaniem na udeptane ścieżki Czekaniem na głos, spojrzenie Takie znane i innością nowe, Życie błądzeniem po omacku jest, nieustannym szukaniem siebie...nas Bezwładem ciał niesionych falą namiętności Grą słów, emocji, myśli wirujących szumem, Trzepotem skrzydeł i rzęs spłoszonych Nadających rytm biegnącym dniom |
| edidan |
Dodany:14-03-2015 10:22 Huśtawka zdarzeń Życie to wieczna huśtawka zdarzeń Raz u góry, a raz na dole Bliżej nieba...bliżej ziemi Na brak emoci nikt nie narzeka Aż od tego huśtania często Głowa nas rozboli, oj boli Jest pełne epizodów nadziane Jak dobre ciasto rodzynkami Niecodziennie i każdemu smakuje To co najlepsze z niego wybieramy Resztę odstawiamy, z pamięci wyrzucamy Ciesząc się tym co nam pozostanie Co dzień zaskakuje swą wyobrażnią Scenariusza niezgodną z naszymi planami Dobiera sobie aktorów, nie pytając - Czy chcą zagrać w przeznaczonej roli? Wszystko zdarza się według życia woli A za niedołęstwo obciąża przeznaczenie Jest, jakie jest - nasze jedyne Smutne, ciężkie, a może szczęśliwe? Wyboru i tak przecież nie mamy Wszystko z góry jest nam dane Małe zmiany są czasem wskazane I tu właśnie zaczyna się nasze życie Żyjmy tak, aby być szczęśliwym Każdą chwilę wycisnąć jak cytrynkę Radości wycisnąć choć odrobinkę A jeśli jest za kwaśna to trudno Zawsze można sięgnąć po nową Przecież tyle ich w życiu mamy. |
| edidan |
Dodany:14-03-2015 10:23 Dogrywka czasu Rok za rokiem przemija, odchodzi Kradnąc nam kolejne złudzenia Czas niezmiennie ucieka, zawodzi Odbiera wiarę w marzenia Przechodzi rok niespełniony W jego miejsce wskakuje nowy Życia sens w biegu poroniony Kolejność rzeczy przeraża, przewodzi Stawiasz wyzwanie latom Całym sobą publikujesz, że jesteś Nie dając pogrzebać się wspomnieniom Starasz się o miejsce w przyszłości Następny dzień, tydzień, rok za nami A my wciąż w podróży, zabiegani Przyszłość...bez nas, czy z nami ? No cóż, tego nikt nie wie kochani Jedno jest pewne, pośpieszy swymi drogami. |
| edidan |
Dodany:14-03-2015 10:24 Za firanką Są tacy, otwarci jak okna Którzy wchłaniają życie do woli Inni znów, zamknięci jak drzwi Czekają, aż ktoś je otworzy Świat czeka za firanką... Wystarczy przekroczyć próg domu Stanąć wszystkiemu naprzeciw otworem W każdy dzień zagłębiać się po szyję Nie bójmy się życia... Każdego poranka zaczyna się od nowa Co straciłeś wczoraj, znajdziesz dzisiaj Uśmiech ci w tym pomoże- Zobaczysz! Na obawy i lęki nie ma czasu Życie ubywa w szybkim tempie Kolejne zmarszczki na twarzy Są najlepszym tego dowodem Uwierz w siebie, uchyl drzwi i okna Nie zasłaniaj się firanką Tam na ciebie już czekają Jeśli tylko pozwolisz się odsłonić. |
Nie spiesz się, nie martw się. I pamiętaj, aby wąchać kwiaty po drodze.
Profil Załóż Darmowe konto Zapomniałem hasła Aktywności znajomych Konkursy Edytuj profil
Tapety Dodaj tapetę Top tapety Ranking tapet Moje ulubione tapety Ranking dodane tapety
Użytkownicy Ranking użytkowników Forum Ostatnie komentarze Rangi użytkowników Blog tapeciarni
Pomoc Jak umieścić tapetę na pulpicie? Regulamin Kontakt FAQ Zasady Tapeciarnia.pl
Dodatki Program TapeciarniA Widget na bloga Co to jest widget? Polityka ciasteczek/prywatności
Wzajemnie :) Do miłego :)
Zmykam, życzę udanego dnia, do miłego.
gosiaczek24128224 350 punktów
ewik115 859 punktów
basikp10 677 punktów
Ewa159 098 punktów
GraGorek8 108 punktów
